________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र.
( १९०३ ) , करजे. वली तेनो नपाय कहुं ते पण सांगल. ज्यारे लक्ष्मण शत्रुनी साथे युद्ध ( करवा गया बे त्यारे रामे तेमने कह्युं बे के, ज्यारे तमने शत्रु तरफथी संकट थाय त्यारे तमारे सिंहनाद करवो के, जेथी करीने हुं पण त्यां युद्ध करवाने प्रावी पहोचुं. " रावणे पोतानी विद्यादेवीनां मुखयी आवां वचन सांगली दूर जइ मायाना वशश्री तत्काल त्रासकारी सिंहनाद करो. राम ते सिंहनादने सांगली पोताना मनमां विचार करवा लाग्या के, “ अहो ! पूर्वे क्यारे पण पराजव नहि पामेला एवा लक्ष्मणनो शत्रुनंए शुं जंग कस्यो ? " राम आ प्रमाणे विघ्नना संकेतकारी सिंह शब्द सांजली विचार करता हता एवामां दियरने विषे दित नारा सीताये रामने कह्युं के, " हे प्राणनाथ ! सिंहनादने सांभळ्या बता पण केम विलंब करो हो ? निश्वे ए घोर शब्द लक्ष्मणेज को देखाय बे, माटे शत्रुथी घेराइ गयेला न्हाना बंधुनुं रक्षण करो! रक्षण करो !! " श्रा प्रमाणे सीताये करूं एटले प्रेमना ऊरारूप रामे पोतानुं वज्रावर्त धनुष्य लइ सीताने त्यां एकलां मूकी पक्षीनए ना कह्या बतां पण चाली निकल्या.
पी ते श्रवसरे रावण, धणी रहित रत्नमाला समान सीतानुं हरण क रवा माटे तत्काल त्यां श्राव्यो अने तेथे " हे प्राणनाथ ! हे पद्म ! हे सौमित्रे ! हे महानट ! हे पिता जनक ! हे बंधु नामंगल ! तमे सौ आपत्तिरूप समुने विषे पती एवी मने या अधम राक्षसश्री रक्षण करो. " आम रुदन करती एवी सीताने वैमानमां बेसारी. सीतानुं आवुं दुःखदाइ रुदन सांजली रामने विषे अनुरक्त एवो जटायुपक्षी त्यां आवी पहोच्यो अनेकदेवा लाग्यो के, "हे देवी! जय पामशो नहि. " पछी तेथे पासे रहेला रावणने कह्युं. “ अरे ! राक्षसाधम ! जो रहे. तुं सीतानुं हरण करीने क्यां जाय ?” आम तिरस्कार करता जटायुए पोतानी चांच ने पंजावती रावणनी विषे बहु प्रहार करुया. पबी क्रोध पामेला रावणे खरुवती तेनी बन्ने 'पांखो घासनी पेठे कापी नाखी, जेथी ते पक्षीराज पृथ्वी उपर पयो. ; दवे निर्भय अने निर्दय एवो रावण पोतानी इच्छा पूर्ण थइ, एम मानतो युनो रुदन करती एवी सीताने लइ लंका तरफ चाल्यो. एवामां राम विक्ष्म बोलावारूप सीताना रुदनने दूरथी सांगली श्रने समुह उपर पुष्प