________________
(१६० ) ऋषिमंमलबत्ति-पूर्वाई. श्रावक धर्म आदस्यो, परंतु तेणे मनमांथी क्यारे पण पिताना राज्यनी स्पहार ने त्यजी दीधी नहि. पठी ते अवसरे काल करी जनक नूपतिनी विदेहा राणीना नदरने विषे पुत्रपणे नुत्पन्न भयो. देवांगना सुरसा पण ईशान देवलोकधी, चवीने फरीथी धूमकेश पुरोहितनी वेगवती नामनी पुत्रीपणे नत्पन्न थइ.त्यां - ते व्रत अंगीकार करी अनुक्रमे मृत्यु पामी ब्रह्मदेवलोक प्रत्ये गइ. त्यांथी चवीने जनक नूपतिनी विदेदा राणीना नदरने विषे पुत्रीपणे नत्पन्न थ३. अनुक्रमे विदेहाये ते पुत्र पुत्रीना जोमलांने साथे जन्म आप्यो.
हवे पिंगलक मुनि मृत्यु पामीने सौधर्म देव लोकने विषे देवतापणे न. त्पन्न थया. त्यां तेमणे अवधिज्ञानथी पोताना शत्रु कुंमलमंमितने जनक राजाना घरे पुत्रपणे नत्पन्न श्रयेलो जोयो, पठी पूर्वनवना वैररूप दावानली तप्त श्रयेला अंगवाला ते देवताए ते बालकनुं हरण करी तत्काल आकाशमार्गे प्रयाण करयु. त्यांथी वैताढ्य पर्वत नपर जता एवा ते देवताए मनमां विचार कस्यो के, “आ बालकने शिला नपर पगमीने तुरत मारी ना." आ प्रमाशे ते विचार करतो हतो एवामां तेने विवेक प्राप्त भयो; तेथी ते वली विचारवा लाग्यो के, " अरे ! पूर्वनवने विषे करेला पापोथी संसारमा जमण करतो ए. वो हुँ देवयोगथी देवपणुं पाम्यो . तो वली बालहत्याथी नत्पन्न श्रयेलापुःखोनो पात्र शा माटे थानं ?" आ प्रमाणे विचार करीने ते देवता नत्तम एवापा. नूपणथी बालकने विनूषित करी रथनूपुर नगरना नद्यानने विषे पुष्पथी सुशोनित एवी पृथ्वी नपर मूकीने पोताने स्थानके चाल्यो गयो. एवामां त्यां चंगति विद्याधर आव्यो; ते बालकने जोश चित्तमां घणो हर्ष पाम्यो. पड़ी चिंतामणि रत्ननी पेठे ते वालकने ग्रहण करी विद्याधराधिप चंगतिये पोताने घरे आवी पोतानी प्रियाने ते वालक पुत्रपणे सोप्यो अने नाना प्रकारना दान यापीने विविध प्रकारना महोत्सवो कस्या. अहो ! सर्व स्थानके पूण्यथीज कब्याणकारी सुख प्राप्त प्राय टे.पठी चंगति विद्याधरे ते वालकनुं शरीर तेजमय जो तेनुं महोत्सव पूर्वक नासंमल नाम पाम्यु.
हवे अदि फक्त जन्म अवसरेज देखाइने तत्काल अदृश्य थ गयेला पुत्रने जाणी विदेड़ा अत्यंत रुदन करवा लागी. अने राजा जनक पण तेनी माग्रे रुदन करवा लाग्यो. पठी तेणे सर्व स्थानके दृतोने मोकली गाम, नगर