________________
.
.
__ श्री शांतिनाथ चरित्र. (११) मारे। तेनी साये वार्ता विनोद करवा लाग्या एटले कनकश्रीये अनंतवीर्यना गुण
में रूप विगेरे अपराजितने पूग्यु. अपराजिते कडं, “एना रूप, चातुर्य अने सुन्जिीर्यादि गुणो बहु जीनोश्री पण कही शकाय तेम नथी. आत्रण लोकमां ऐना जेवू रूपवान् अने गुणवान कोइ नश्री. नाग्य विना एनुं नाम सांजल, उर्जन ठे तो पी रूप अने लावण्यनुं दर्शन तो क्याथीज थाय ?” आवा अनंतवीर्यना गुणो सांजली कनकश्री अत्यंत रोमांचयुक्त श्र गश्तेथी अपराजिते तेने फरी कां के, “हे राजकन्या ! जो त्हारे एनुं स्वरूप जोर्रा होय तो कहे, ते हवणांज बतावं." कन्याये का. “ ते स्वरूप एक वखत बतायो तो म्हारो जन्म सफल थाय.” पो अपराजित अने अनंतवीर्य बन्ने जगाये पोतानुं स्वरूप प्रगट करयु. ते जोइ हायत प्रयेली कनकनीये का के, “निश्चय हुं तमारी आझा प्रसायो चालनारी दाली ." तेनां आवां वचन सांजली 'अनंतवीर्ये कहां. “ जो एम ने सो बाल, अमारी नगरीये जश्ये.” कनकश्रीये कडं. “आपर्नु कहेवं सत्य ये; परंतु म्हारो पिता बहु नयंकर ने, तेथी ते 'तमारो नाहा करशे.” बन्ने नाश्योए हसीने कडं. तेनो त्हारे जरा पण जय न राखवो. ए अमारी सामो एक क्षणमात्र रही शकवानो नथी.” तेन्नां आवां वचन सांजली प्रेमपाशथी बंधायली कनकश्री रूप अने सौंदर्यधी तेमना नपर आशक्त थ उती तेमनी साथे चाली निकली.पली विद्याश्री तैयार करेला वैमानमां बेसीने आकाश मार्गे नन्ना रहेला अनंतवीर्ये सन्नामां बेठेला दमितारि राजाने कडं के, “अरे सामंत, मंत्री सेनापति विगेरे पुरुषो! सांजलो. हुं आ तमारा राजानी पुत्रीनुं हरण करीने जानं बु. तमे पाउलश्री एम कहे. शो के, अमने कह्या विना चोरी करीने चाल्यो गयो, माटे कहुं ."अनंतवीर्यनां आवां वचन सांजली कोपथी विकराल देखाता दमितारिये का के, “अरे ! ए उष्टने झट पकमो ! पकमो !!" परी सर्वे विद्याधरो हुंकार शब्द कर
ता “अरे उष्ट ! तुं क्यां जवानो के ?” एम कही हथीयार लइ, सिंहनी पा। उल शियालनी पेठे अनंतवीर्यनी पागल दोमया, पण ते सर्वेने अनंतवीर्ये प
वन जेम पांदमाने नरामी मूके तेम नलामी मूक्या. पठी कल्यांतकाले नछलता समुनी पेठे चालती लेनाथी गर्वधारी तेम हाथी, घोमा अने पायदलना म्होटा शव्दयी आकाशने गजावी मूकतो दमितारि राजा पोते चाल्यो.