________________
श्री शांतिनाथ चरित्र.
ते पट्टराणी नेत्र बंध करी राजाना जोता जोतामां मृत्यु पामी. पी राजा मूर्छा पामी पृथ्वी नपर पमयो. बहु वारे महा कष्टथी सचेत थयो त्यारे ते श्री प्रमाणे विलाप करवा लाग्यो. "देवताने पण प्रिय स्वरूपवाली, नदार विवेकवाली, गुणोने धारण करनारी अने प्रीतिवाली हे सुतारा प्रिया ! तुं क्यां गइ बे ?” प्रमाणे राजा बहु वखत विलाप करीने प्रियानी चिता रची तेमां पोते बली मरवा तैयार थयो एटलामां ते स्थानके प्रकाशमांथी वे विद्याधरो न्या. पी एक विद्याधरे मंत्रेतुं जल चितानी अनि उपर बांटयुं एटले तेair EE शब्द करती प्रतारणी विद्या तुरत नासी गइ. विजयराजा "श्रा शुं युं ! श्र शुं पयुं !!" एम आश्चर्यथी बोलवा लाग्यो एटले ते बन्ने विद्याधरोए नमस्कार करी तेने कह्युं के, " हुं प्रमिततेज विद्याधरनो संभिन्नश्रोत नामनो निमित्तियो बुं. प्रा साथे बे ते म्हारो पुत्र बे. अमे बन्ने जला शत्रुंजयादि तीर्थो नमस्कार करवा जता हता एवामां " अरे श्री विजयनरेश्वर प्राणनाथ ! अरे विवेकवंत प्रमिततेज बंधु ! म्हारुं रक्षण करो ! म्हारुं रक्षण करो !! " मे तेनां आवां वचन सांजली तुरत पावा वल्या ने मारा महाराजा श्रमिततेजनी व्हेननुं हरण यतुं जोइ क्रोधथी तरवार काढी युद्ध करवा तैयार थया एवामां सुताराये अमने कह्युं के, “ तमे युद्ध करशो नहि; परंतु ज्योतिर्वनमां जइ प्रतारिणी विद्यानी पाबल मरवा तैयार श्रयेला विजय महाराजानुं रक्षण करो. " प्रमे तेनां वचनथी तुरतहिं आव्या एटलामां प्रतारिणी विद्या नासी गइ." आवी रीते कहीने बन्ने विद्याधरो खेदयुक्त चित्तवाला राजाने शांत करी नट्या अने वात कही. हवे आ वात स्वयंप्रज्ञा माताये अने विजयन सांगली; तेथी तेन जेटलामां बहु शोक करवा लाग्या तेटलामां कोइ एक पुरुषे श्राकाशमार्गेश्री त्यां श्रावो तेमने कहां के, “दे स्वयंप्रना देवी! तमे शोक करशो नहि. वली म्हारां वचन सांगतो. रथनूपुरचक्रवाल न मरना महाराजा अमित विद्याधरनो मान्यवंत एवो संन्निश्रोत नामे निमित्तियो म्हारो पिता बे. हुं तेमनो दीपशिख नामनो पुत्र हुँ. एक दिवस अमे बन्ने जा ज्योर्तिवन नामना उद्यानमां क्रीमा करता हता एवामां चमरचंचापुरीनो राशनिघोष सुताराने दरण करी लइ जतो श्रमारा जोवामां श्राव्यो. अमे तेनी साथे युद्ध करवा तैयार थया, पण सुताराये तेम करवानी ना पामीने
(LUS)