________________
आचा०
॥ १०२० ॥
पण जरुर पडतां तेवां वृक्षो बतावत्रां पडे, तो आ उत्तम जातिनां वृक्षो छे, जाडा थडवाळा छे, मोटां झाड विशाळ शाखावाळां 'विस्तीर्ण शाखावाळा देखावा योग्य रमणीय छे, आवी निरवद्य भाषा बोले.
साधु मार्गमां घणां फळवाळां झाडो देखे, तो आबुं न बोले के आ पाकां फळ छे, गोटली बंधायेळां फळ छे. ते खाळामां नाखीने कोद्रव के पराळना घासथी पकावीने खावा योग्य छे. ताथ बरोवर पाकेलां होवाथी झाड उपरथी तोडी लेवा योग्य छे, कारण के हवे वधारे वखत उपर रही शके तेम नथी. 'टाल' ते गोटली बंधाया विनानां कोमल फळ छे, तथा आ फळोए पेशी संपादन करवाथी चीरवा योग्य छे, आवी फळ संबंधी सावध भाषा साधुए न वोलवी, पण जरुर पडतां नीचे प्रमाणे बोलवु आ फळना भारथी असमर्थ झाडो छे, घणां फळवाळां छे, बहु संभूत छे, तथा भूतरुप ते कोमळ फळो छे, आवां आंवानां झाड प्रधान होवाथी तेनो दृष्टांत आपल छे, आवी निरवद्य भाषा साधुए बोलवी.
तथा पाकेली औषधि देखीने एम न बोलवु के आ पाकी छे, अथवा नीली आर्द्रा पाणीवाळी छालवाळी घाणी बनावा योग्य रोपवा योग्य, आ रांधवा योग्य भंजन करवा योग्य बहु खावा योग्य अथवा पुंख बनाववा योग्य छे. पण जरुर पडतां आम बोले के भा रुढा औषधि छे, आवी निरवद्य भाषा बोलवी. वळी
सेभिक्खू वा० तहष्पगाराई सद्दाई सुणिज्जा तहावि एयाई नो एवं वइज्जा, तंजा-सुसदेत्ति वा दुसदेत्ति वा एयप्पगारं भासं सावज्जं नो भासिज्जा ॥ से भि० तहावि ताई एवं वइज्जा, तंजा - मुलद सुसद्दित्ति वा दुसदं दुसदित्ति वा, एयप्पगारं असावज्जं जाव भासिज्जा, एवं रुवाई किण्णहेति वा गंधाई सुरभिगंधित्ति वा २ रसाई- वित्ताणि वा ५ फसाई -
सूत्रम्
॥१०२०॥
