________________
आचा०.
॥ ९५४ ॥
आयाणमेयं भिक्खुस्स गाहावईहिं सद्धि संवसमाणस्स, इह खलु गाहावरणीओ वा गाद्यावइधूयाओ वा गा० सुण्हाओ वा गा० धाईओ वा गा० दासीओ वा गा० कम्मकरीओ वा तासिं चणं एवं वृत्तपुत्रं भवइ - जे इमे भवंतिममणा भगवंतो जाव उवरया मेहुणाओ धम्माओ, नो खलु एएसिं कप्पड़ मेहुणधम्मं परियारणाए आउट्टित्तए, जा य खलु एएहिं सद्धिं मेहुणधम्मं परिपारणाए आउट्टाविज्जा पुत्तं खलु सा लभिज्जा उयसि तेयसि वच्चसि जसस्सि संपराइथं आलोयणदरसणिज्जं, एयप्पगारं निग्घोसं सुच्चा निसम्म तासि च णं अन्नयरी सङ्घातं तत्रस्सि भिक्खु मेहुणधम्म पडियारणाए आ उट्टाविज्जा, अह भिक्खूणं पु० जं तहप्पगारे सा० उ० नो ठा ३ चेइज्जा एयं खलु तस्स || ( सू० ७१ ) पढमा सिज्जा सम्मता २-१-२-१ ॥
वळी गृहस्थ साथै वसतां आ दोषो छे, गृहस्थनी स्त्री, दीकरी, दीकरानी बहु, धावमाता, दासी, नोकरडी वोले अथवा तेमना आगळ पूर्वे कोइ बोल्युं होय, के जे आ जैनना साधु भगवंतो महाव्रत पाळनारा मैथुन (संसार संग ) थी विरत थरला छे, | तेमने निश्चयथी मैथुन सेवन करवुं कल्पतुं नथी, अने तेथी जे कोइ स्त्री तेमनी साथ संबंध करे, अने पुत्र संपादन करे तो ते पुत्र | बळवान दीप्तिमान रुपवान कीर्तिवाको थाय, आवुं सांभळीने तेओ विचारीने कोइ पुत्र वांछक (वांझणी ) स्त्री साधुने कुसंग करवा | प्रार्थना करे, आवा दोषो जाणीने साधुओने तेवा मकानमां उतरवानी मना करेली छे, आज भिक्षुनुं सर्वथा साधुपणुं छे.
सूत्रमू
६ ।। ९५४ ॥
