________________
सूत्रम्
॥२९
॥
" दंडकससत्थरज्जू, अग्गो उदगपडणं विसं वाला। सीउण्हं अरइ भयं खुहा पिसा य वाही य ॥१॥ आचा० ४ दंड, चावखो, शस्त्र, दोरी, अग्नि, पाणी, पडी जवु, झेर, साप, अती ठंड, अती गरमी, अरति, भय, भूख, तरस, अने रोग (आ
घणा प्रमाणमां थाय. एटले दंड विगेरेथी मार पडे तो लांबु आयुष्य पण टुंका वखतमां समाप्त थाय, जेने लोकमां अकाळ मोत कहे ॥२९०॥ IVछे, जेनाथी मोत थाय ते उपक्रम अने जेनुं मोत थयुं ते सोपक्रम मृत्यु कहेवाय छे. अने तेनुं जीवित पण पूरुं न थवाथी सोप
क्रम आयुष्य कहेवाय. मुत्तपुरीसनिरोहे जिण्णाजिण्णे भोयणे बहसो। घंसणघोलणपोलण आउस्स उवकमा एते ॥२॥
झाडो पीशाव रोकवाथी, भोजन जीर्ण थयां पहेलां वधारे खाय अथवा जीर्ण थया पछीथी पण वधारे खाय अथवा घर्षण. (घसारो) अथवा घोलन. अथवा पीडन-(शरीरने गजा उपरांत वोजो अथवा श्रम पडे ते)थी आयुष्यनो अंत आवे छे. तेथी ते 8 उपक्रमो छे. वळी का छे के.
स्वतोऽन्यत इतस्ततोऽभिमुखधावमानापदामहो निपुणता नृणां क्षणमपीह यजीव्यते।
मुखे फलमतिक्षुधा सरसमल्पमायोजितं, कियच्चिरमवर्बितं दशनसङ्कटे स्थास्यति ? ॥ १॥
पोतानाथी के वीजाथी आम तेम सामे दोडती आवती आपदाओवाला मनुष्यो छे. तेमां तेमनी निपुणता जुओ के. क्षण पण ४ अहींआं जे जीवे छे. मोढामां फळ छे. घणी भूख लागी छे. रसवाल अने थोडे भोजन मल्यु छे. ते केटलो काळ चवाशे अने ते
