________________
आचा०
॥९२९॥
|| पुष्फ पुप्फेइ वा कसायं कसाइ वा सव्वमेयं इंजिज्जा, नो किंचिवि परि० ।। (मू० ५३)
आ प्रमाणे पाणीनुं पण समजबु, सारा रंगनुं सारी गंध, होय तो पुष्प कहेवाय अने तेथी विपरीत ते कषाय; एटले सुगंधी || सूत्रम् पी' पीए, अने बीजुं फेंकी दे, तेवू कपट न करवं. कारण के आहारना गृद्धपणाथी सूत्रार्थनी हानि थाय अने कर्मबंध थाय
से भिक्खू वा० बहुपरियावन्नं भोयणजायं पडिगाहित्ता बहवे साहम्मिया तत्य वसंति संभोइया समणुना अपरिहारिया अदूरगया, तेसिं अणालोइया अणामंते परिवेइ, माइहाणं संफासे, नो एवं करेज्जा, से तमायाए तत्थ गच्छिज्जा, २ से पुब्बोमेव आलोइज्जा-आउसंतो समाणा ! इमे मे असणे वा पाणे वा. ४ बहुपरियावन्ने तं भुंजह णं, से सेवं वयंत परो वइज्जा-आउसंतो समाणा ! आहारमेयं असणं वा.४ जावइयं २ सरइ तावइयं २ भुक्खामो वा पाहामो वा सव्वमेयं परिसडइ सव्वमेयं भुक्खामो वा पाहामो वा ॥ (सू०५४)
ते साधु कोइ वखत घणुं भोजन विगेरे आचार्य तथा मांदा तथा परोणा विगेरे माटे आणेलु बधाने आपतां घणुं वधी जवायी न खवाय, तो पोताना साधर्मिक गोचरीना वहेवारवाळा संविज्ञ साधुओ जोडे होय, अथवा घणे दूर न होय, तेवा साधुने पूछ्या विना फक्त जवाना प्रमादथी परठवोदे, तो साधुपणाने दोष लागे, माटे शुं करवु ? ते कहे छे, ते वधेलो आहार लइने ते साधु वीजा साधुभो पासे जइने वतावे अने कहे, के हे श्रमण ! आ मारे वधी गयुं छे, ते हुँ खाइ शकतो नथी, जेथी तमे किंचित् ।। खाओ, त्यारे तेओ कहे, के अमाराथी वने तेटलुं खाइशें, देखीशुं, अथवा बघु खाइशु, देखीY.
से भिक्खू वा २ से जं. असणं वा ४ परं समुहिस्स चहिया नीहडं जं परेहिं असमणुन्नायं अणिसिटुं अफा०' जाव नो
SOSORROCESCRE-SSCSCRECRe*
