________________
आचा०
सूत्रमू
॥९२०॥
॥९२०॥
कविसर० दाडिमसर० बिल्लस० अन्नयरं वा वहप्पगारं सरडुयजायं आमं असत्य परिणयं० । से भिक्खू वा० से जं . पु० तंजहा-उबरमंथु वा नग्गोहमं० पिलुखुम० आसात्थमं० अन्नमरं वा तहप्पगारं वा मंथुजायं आमयं दुरुकं साणुवीयं अफासुयं० ॥ (सू० ४५)
ते भिक्षु सालक (पाणीमां थनारुं कंद) बिरालिय (स्थळमां थनारुं कंद) सरसवनी कंदलीओ तेवू कंइपण काचुं कंद कांदळ | विगेरे शस्त्रोथी परिणत थयेलं नहोय, तेमज ते भिक्षु पीपर, पीपरनुं चुरण, मरचां मरचान चुरण सींगोडा सींगोडार्नु चुरण अथवा तेवू कंइपण काचुं शस्त्र फरस्सीया विनानु अप्रामुक होय ते, आंबाना फळ (केरीओ) अंबाडानां फळ, ताडनां फळ झिझि ते | वल्लीपलास सुरभि ते शतद्र छे सल्लर छे. आ प्रमाणे जे कंइ काचुं फळ होय, अने ते शस्त्रथी परिणत न होय तो सचित्त जाणीने लेवु नहि.
वळी ते भिक्षु कोइपण जातिनुं प्रवाळ ते पीपळा; वडनुं पिलुंखु (पीपरी) निपुर (नंदोक्ष ) शल्लकी अथवा ते, वीजें | कांइपण प्रवाळ होय तो, काचुं सचित्त होय तो लेवु नहि, तेज प्रमाणे ते साधु कोइपण जातिनु 'सरडुअ' ते ठळीयो बंधाया विनानुं फळ होय, ते कोठ, दाडम, विल्लु अथवा तेवु कोइपण जातिनुं फळ होय ते, शस्त्रथी परिणत नहोय ते साधुए लेवु नहि,
तेज प्रमाणे साधु उंबरनुं मंथु (चुरण) होय, वडनु, पिलंखु, पीपळो अथवा तेवू बीजानु चुरण होय तो, शस्त्रथी परिणत थया ती विनानं होय तो लेवु नहि, आमंथु थोडं पीसेलं होय ते दुरुक्क कहेवाय छे, साणुवीय ते तेनां बीज वां कायम रह्यां होय, तो ते
काचं जाणवू. ते न कल्पे. . . . . .
कार-CREASE
