________________
आचा०
॥२८७॥
"उपखणइ खणइ निहणइ रत्तिं, ण सुअति दियावि य ससंको। लिंपइ, ठएइ, सययं, लंछियपडिलंछिय कुणइ धन लोभी उंचेथी खोदे छे तथा खाण खोदे छे तथा जीवोनी हिंसा करे छे, रात्रिमां सुतो नथी दिवसे पण ' चिन्ता वालो होय छे. कर्मथी लेपाय छे विचार करतो पडी रहे छे तथा हमेशां लांच्छित तथा प्रति लांच्छित (लज्जास्पद कृत्य पण करे छे.) भुंजसु न ताव रिक्को, जेमेउं नविय अज्ज मज्जीहं । नवि य वसीहामि घरे, कायव्वमिणं बहुं अजं । २ । ”
कोई कहे खा तो पण पोतानो वेपार पूरो न थाय त्यां सुधी तेने खावानुं सुझतुं नथी तेथी कहे के हुं स्नान नही करूं तेम घरमा रहीश नहीं अत्यारे मारे बहु काम छे. (अर्थात् लोभीओ कंइ पण मुख छते धने भोगवतो नथी तेम दान पण आपतो नथी). वली लोभीना अशुभ वेपारो बतावे छे.
मूळ सूत्रमां आप शब्द छे. तेनो अर्थ आ छे. ते लोभथी हणायला अंतःकरणवालो वधा कर्त्तव्य अकर्त्तव्यनो विवेक छो| डीने अर्थ लोभमां एक दृष्टि राखीने आलोक अने परलोकमां दुःख आपनारी कलंकरूप गळां कापवां तथा चोरी विगेरे कृत्य करे छे, एटले तेनी मति सर्वथा लोपाइ गएली छे.
सहसककारे – आगळ पाछळनुं विचार्या विना दोष भूलीने एकदम. ( सहसा ) कार्य करी नांखे ते काम करनारो (पा. र. १२७ सूत्र प्रमाणे) सहसककार जाणवो जेमके लोभ अंधकारथी छवाइ गएली दृष्टिवालो “हाय पैसो " माननारो शकुंत पक्षी माफक तीरनाघाने भूलीने मांसना अभिलाषथी सांधाना छेदनथी नाश पामे छे. ( पक्षीने फसाववा धनुष्यमां मांसनो टुकडो बांधे छे.
सूत्रम्
॥२८७॥
