________________
आचा०
માના
मार्गे न जाय; कारणके त्यां जतां केवळीमधु कहे छे के कर्मबंधननुं ते कारण छे, वखते संयम, विरोधता अथवा आत्म विराग्ना थायछे ते बतावे छे. तेथे मार्गे जतां मार्गमां वमना कारणे विषमपणांथी कोई बखत धूजे, कोइ वखत ठोकर खाय, कोइ वखत पडीजाय तो छकायमांथी कोइपण कायने विराधे, तेमज त्यां शरीरना मळथी, पिशावथी वळखा, लींट, वमन, पित्त, परु, वीर्य, लोहीथी खरडाय माटे तेवे मार्गे न जब पढे तो ठोकरखातां गारामां पडीने खरडाब विगेरे कारणयी आ न करे, ते कहे छे.
ते साधु तेवा अशुचि गारा विगेरेमां पडतां वचमां वस्त्र राख्या विना खुल्ला शरीरे पृथ्वी साथै स्पर्श न करे, अथवा भीनी जमीन साथे के धुळवाळी पृथ्वी साथे तथा सचित्त पत्थर साथे तथा सचित्त माटीना ढेफासाथे अथवा घुणना कीडाथी सडेल aras जेमां अनेक नानां इंडां होय तेनी साथे अथवा करोळीयाना जाळांवाळी जग्या साथे एकवार न स्पर्श करे, न वारंवार स्पर्श करे, तेनाथी गारो दूर न करे, तेम त्यां बेसीने कादव दूर करवा खोतरे नहि, तेम त्यां वेसीने उद्दवर्तन ( चोळवु ) न करे, ते सुकायला पण त्यां न खोतरे, तेम त्यां उभो रहीने सूर्यने तडके एकवार न तापे, अथवा वारंवार न तापे, शुं करे, ते कहे छे ते भिक्षु त्यांथी नीकळी अल्प रजवाळु तृण विगेरे याचे, अने अचित्त जग्याए निभाडा विगेरे एकांतमां जोड़ने त्यां बेसीने शरीरनो कादव दूर करे, अथवा तडके तपावे. अने पछी दूर करे. अने स्वच्छ करे, वळी शुं करे ? ते कछे.
से भिक्खू वा० से जं पुण जाणिज्जा गोणं वियालं पडिप पेहाए महिसं वियालं पडिप पेहाए एवं मणुसं आसं हथि सीहं वग्धं विगं दीवियं अच्छं तरच्छं परिसरं सियालं बिरालं गुणयं कोलसुण यंकोक तियं चिताचिल्ल
सूत्रम्
॥८९८॥
