________________
आचा०
साधु ते प्रमाणे वर्त्ते, पण ते संलेखनाना काळमां बार वर्ष पूरा थता पहेलांज अधवचमां शरीरमां वायु विगेरेना रोकाणथी शीघ्र जीवले रोग उत्पन्न थाय तो समाधि मरणने वांछतो तेना उपशमना उपायने एषणीय विधिए तेल चोळवं विगेरे करे, अने फरी | पाछी संलेखना शरु करे, अथवा आत्मानुं आयु (जीवित) ने कंइ पण आयुना पुद्गलोनुं संवर्त्तन ( उपक्रमण) उत्पन्न थएलं जाणे तो ते संलेखखनाना तपमांज अनाकुल मतिवाळो बनीने शीघ्रज भक्त परिज्ञा विगेरेने बुद्धिमान साधु शीखवे [आदरे] (६) संलेखना ४९ ॥ ७९३॥ वढे शुद्ध कायवाह बनीने मरण काळ आवेलो जाणीने शुं करे ? ते कड़े छे.
सूत्रम्
॥७९३ ॥
ग्राम-शब्द जाणीतो छे. पण तेनो अर्थ अद्दों प्रतिश्रय उपाश्रय बताव्यो छे, प्रतिश्रयज तेने स्थंडिल [संथारानी जग्या ] छे. तेने जोइने संथारो करे आवा अरण्य- एटले उपाश्रयनी बहार अर्थ बताव्यो, उद्यान अथवा पर्वतनी गुफामां संथारानी जग्या प्रथम निर्जीव जुए, अने गाम विगेरेथी याची लावेला दर्भ विगेरेना सुका घासमां यथा उचित काळनो जाणनारो साधु संथारो करे, घास पाथरीने शुं करे ? ते कहे छे
आहार रहित ते अनाहारी बने, तेमां शक्ति अनुसारे त्रण अथवा चारे आहारतुं प्रत्याख्यान करी पंच महाव्रतनुं फरी स्वयं आरोपण करी वधा प्राणी समूहने खमावेलो बनी सुख दुःखमां समभाव राखी पूर्वे मेळवेला पुण्यना समूहवडे मरणथी न डरतो | संथारामांपासु फेरववु करे, परिसह उपसर्गो आवे तेने देह ममल छोडेल होवाथी सम्यक् प्रकारे सहन करे, तेमां मनुष्यना अनुकूल प्रतिकूल परीसद उपसर्ग आवतां मर्यादानु उलंघन न करे, तेम पुत्र स्त्री विगेरेना सम्बन्धथी आर्त ध्यानने वश न थाय तेमज प्रतिकूल परीसह उपसर्गोथी क्रोधथी हणायलो न थाय, तेज बतावे छे-