________________
सूत्रम्
D॥७८७॥
७८७॥
चा०
पुव्वेणं परिवहितए, से अणुपुश्वेणं आहारं संवहिजा २ कसाए पयणुए किच्चा समाहियचे फलगावयट्ठो उहाय भिक्खु अभिनिव्वुडच्चे अणुपरिसित्ता गामं वा नगरं वा जाव राय हाणि वा तणाई जाइजा जाव संथरिजा, इत्थवि समए कायं च जोगं च ईरियं च पञ्चक्खाइजा, तं सच्चं सच्चाबाई ओए तिन्ने छिन्नकहकहे आइय? अणाईए चिच्चाणं भेउरं कायं संविहणिय विरूवरूवे परीसहोवसग्गे अस्सि विस्सभणाए भेरवमणुचिन्ने तत्ववि तस्स काल परियाए सेवि तत्थ वियन्तिकारए, इच्चेयं विमोहाययणं हियं सुहं खमं निस्सेसं
आणुगामियं तिबेमि (सू० २२६) ।। ८-७ ॥ " (णं वाक्यनी शोभा माटे छे) ते भिक्षुने आवो अभिप्राय थाय छे, के हुँ ग्लान थयो छु, एम जाणीने मू० २२२मां बताव्या प्रमाणे घास लावीने एकांत निर्दोष जग्यामां पाथरे अने त्यां बेसीने शुं करे ? ते कहे छे, आ अवसरमां पण बीजे स्थळे नहि पण तेज जग्याए संथारामां सीने सिद्धनी समक्ष पोतानी मेळेज पांच महाव्रतनो फरी आरोप करे [फरी चालवा गणी जाय] त्यार
पछी चार आहारनु पञ्चक्खाण करे, पछी पादपोपगमन अणसण माटे शरीरने स्थिर करे, अने तेनो वेपार ते संकोचवू,लांवा करवू Fके आंख मींचवी उघाडवी ते पण रोके, तथा इरण ते इर्या ते सुक्ष्म,काय वचन संवन्धी तथा मन संवन्धी पण अप्रशस्तनुं पञ्चक्वाण
ॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐ
.
-
.
.
--
-
15
