________________
आचा०
॥७२८॥
PRESENGAROOG+
जोइए. (गाथा अर्थ) भावार्थ कथाथी जाणवो. . .
एक साधुए वार वरसनी उकृष्ट तपस्याथी संलेखना करी, अने आचार्य पासे अणसणनी याचना करी आचार्ये का, तुं हजुत पण संलेखना कर, तेथी आ शिष्ये कोपायमान थइने फक्त चामडी अने हाडकुं रहेल एवी मांस लोही विनानी आंगळी भांगीने ।
15 सूत्रम् देखाडी, के हवे | अशुद्ध बाकी रह्यं छे ? आचार्ये पोनाना हृदयनो अभिमाय प्रगट कर्यो, के तुं क्रोधने लीधे अशुद्ध छे. के वंच- 5॥७२८॥ ननी कडवासथी शीघ्र तारी आंगळी तें.भांगीने भावनी अशुद्धता देखाडी छे. तेथी तेने वोध करवाने माटे दृष्टांत का, के कोइ
राजानी चे आंखो रोज पाणीथी झरती हती, राजाना वैद्योए घणी दवा करी पण सारुं न थयु. एक वखत कोइ परदेशी वैद्य आ४ व्यो तेणे का, जो तुं एक मुहुर्त सुधी वेदना सहन करे, अने मने न मरावे, तो तने सारो करुं राजाए कबुल कयु. अंजन (सुरमो) द आंखमां नाख्या पछी उत्पन्न थयेली तीव्र वेदनाथी मारी आंखो गइ, एवी वाणी बोलीने राजाए मारवानी आज्ञा करी; तेथी
राजानी आज्ञा तीक्ष्ण थइ; अने पूर्व न मास्वानुं वचन आपवाथी शीतळ आज्ञा करवी पडी; पण ज्यारे मुहुर्त पछी वेदना दूर थतां सारी आंखोवाळो थतां तेज राजाए खुश थइ वैद्यनी पूजा करी. ए प्रमाणे आचार्यनी आज्ञा पण तीक्ष्ण छे. एटले, शिष्यनी भूल देखतां वडवां वचननी आज्ञा करे; पण शिष्यनुं अंतरंग तपासी तेनां कार्यथी प्रसन्न थाय; एटले, परिणामे शिष्यने हितकर होवाथी ते आज्ञा शीतळ छे, आq समजाव्या छतां पण क्रोधथी शिष्य शांत न थाय; तो, बीजाओना रक्षण माटे सडेला पाननी | माफक तेने दूर करवो. ,
जो, गुरुनी आज्ञा शिष्य माने तो, गच्छमांज रहेवा दइने दुर्वचनथी तेनो तिरस्कार करी परीक्षा करवी. जो, तेम करतांना --
