________________
आचा०
॥६५९॥
बीना दोषो वढे पराभव रहेल छे.
क्षुत्तृड् हिमोष्णानिल शीतदाह दारिद्र्य शोकप्रिय विप्रयोगेः दौर्भाग्य मौरून भिजात्यदास्य वैरुप्य रोगादि भिर स्वतंत्रः ॥३॥ भूख तरस ठंड ताप, पवन तथा ठंडो दाह तथा दरिद्रता शोक वहालांना वियोगथी, तथा दुर्भागीपणुं, मूर्खता, नीचजाति, तथा दासपणुं, कुरुप, तथा रोगोथी, आ मनुष्यदेह सदा परतंत्र छे.
देवगतिमां पण चारलाख, योनि, २६ लाख कुल कोटि छे, तेमां पण अदेखाइ, विषाद, मत्सर च्यवनभय, शल्य विगेरेथी | पीडायला मनवाळाने दुःखनोज प्रसंग छे. सुखनुं अभिमान तो, आभास, मात्र छे. कां छे केः
देवेषु च्यवन वियोगदुःखितेषु क्रोधेर्ष्या मदमदनाति तापितेषु आर्या नस्त दिह विचार्य सं गिरन्तु यत्सौख्यं किमपि निवेदनीयमस्ति देवो, च्यवन, तथा वहालांना वियोगथी दुःखी छे, क्रोध, इर्ष्या, अहंकार, कामदेवथी अति पीडायला छे. तेथी हे आर्य ! (उत्तम) पुरुषो! अहीं कंइपण सुख वर्णववायोग्य होय ते विचारीने कहो; (विगेरे समजवुं . )
तेथी, आ प्रमाणे चार गतिमां पडेला संसारी जीवो जुदा जुदा रुपे कर्मविपाकने भोगवे छे तेज सूत्रकार बतावे छे. 'संति' प्राणीओ विद्यमान छे, तेओ चक्षुइंद्रियथी विकळ ते द्रव्यअंधा छे, अने सारा-माठा विवेकथी रहित भावअंध पण छे. तेओ नरक| गति विगेरेना द्रव्य अंधकारमां तथा मिथ्यात्व, अविरति, प्रमाद, कपाय, विगेरेना कर्मविपाकथी मळेला भावअंधकारमां पण रहेला (शास्त्रका ) वर्णच्या छे. 'किं च' वळी, तेवी, कुष्ठ (कोढ) विगेरेनी अधम अवस्थामां, अथवा एकेंद्रियनी, अथवा अपर्याप्त अवस्थाने एकवार अनुभवीने पाछु कर्म ऊदय आवतां तेमज, अवस्थाने वारंवार अनुभवीने ऊच-नीच तीव्रमंद दुःख विशेषना स्पर्शाने
सूत्रम्
॥६५९॥
