________________
आगा०
॥४९४ ॥
जे अहंकारी बने ते समय आवतां कपटी पण वने. लोभी पण बने, अने जे लोभी होय, ते अनुक्रमे प्रेमी पण बने, अने पोतानुं इच्छित न थतां द्वेषी पण वने, अने ते मोह करनारो पण थाय, अने ते मोह करीने गर्भमां उत्पन्न थाय पछी जन्मनुं दुःख वेठे, ते मार ( हिंसा अथवा आरंभना कृत्य ) पण करे, अने पछी ते नरक गामी पण थाय, त्यांथी चवीने तिर्येच थाय, एम | परंपराए अनेक दुःखोने ते संसारी जीव भोगवे छे, पण जे मेघावी ( बुद्धिमान ) साधु छे ते क्रोध विगेरेथी दूर रहे छे ते बतावे छे, एटले क्रोध मान माया लोभ प्रेम द्वेष मोह गर्भ जन्म मार नरक तिर्यच विगेरेनां दुःखो क्रोधरूप वीजने त्याग करवाथी भोगवतो नथी, आ वधुं जे तत्वज्ञान बतान्युं ते वधा उद्देशानुं शरुआतथी ते अहि सुधी तीर्थंकरतुं कलुं छे, अने ते तीर्थकर जीवोने पीडा करनार शस्त्रने छोडीने आठ कर्मनो अंत करनार थया छे एटले तेओ कर्म उपादान कारण क्रोध विगेरे प्रथम | त्यागीने पोताना कर्मो जे पूर्वे बांधेलां तेने भेदनारा थया, तेओने केवळज्ञान थवाथी संसारी कोइपण जातनी उपाधी नथी एटले द्रव्यथी सोनुं चांदी विगेरे नथी नेम भावथी आठ प्रकारनां कर्म नथी, आ प्रमाणे शिष्या प्रश्नमां तीर्थकरने कोइपण जातनी द्रव्यथी के भावथी कोइ पण जातनी उपाधि छे के नहि ? तेनो उत्तर कह्यो नथी.
आ वचन सुधर्मास्वामि जंबुस्वामीने कहे छे, के में भगवानना चरणनी सेवा करतां जे सांभळयुं तेने अनुसारे तने कहुँ हुँ, पण मारी मति कल्पनाथी हुं कहेतो नथी. सूत्र अनुगम कह्यो, चौथो उद्देशो पुरो थयो अने तेनी समाप्तिथी अतीत अनागत नय विचारने सूत्रमां थोडामा वताववाथी शितोष्णीय नामनुं त्रीजुं अध्ययन समाप्त थयुं.
-Chi
सूत्रम्
॥४९४॥