________________
सत्रम
॥२४३॥
ओदइयं उवदिट्ठा आइ तिगं मूलभाव ओदइअं । आयरिओ उवदिठ्ठा विणयकसायादिओ आई ॥१७॥ आचा० उपदेशक मुळ-भावमुळ औदायिक-भावमुळ, अने आदिमुळ प्रथमर्नु कहे छे. नाम गोत्रना कर्मना उदयथी वनस्पतिकायतुं मुळ-
पणुं अनुभव करतो " मुळ जीवज" औदयिकभाव मुल छे, अने उपदेशकमुळमां जैन आगम जाणनारा आचार्य जे उपदेशक छे, ॥२४३० ते जाणवा आदिमुळमां पाणीओ जे कर्म वढे उत्पन्न थाय छे, ते पाणीओर्नु मोक्ष अथवा संसारनुं जे प्रथम भावमुळ छे, तेने उपदेश
करे ते जाणवू. जेमके, आ गाथाना चोथा पदमां कडं के:-"विनय कषाय विगेरे आदि छे." मोक्षनु आदि कारण ज्ञानदर्शन-8 चारित्र, तप अने औपचारिक एम पांच प्रकारको विनय छे, तेनाथी मोक्षनी प्राप्ति थाय छे. विणया णाणं णाणाउ देसणं दंसणाहि चरणं तु । चरणाहिंतो मोक्खो मुक्खे सुक्खं अणाबाहं ॥१॥ G विनयथी ज्ञान, अने ज्ञानधी दर्शन, (श्रद्धा), श्रद्धाथी चारित्र, चारित्रथी मोक्ष अने मोक्षमा वाधारहित सुख छे. विनयफलं शुश्रूषा गुरुशुश्रूषाफलं श्रुतज्ञानम् । ज्ञानस्य फलं विरतिविरतिफलं चाश्रवनिरोधः ॥२॥ संवरफलं तपोबलमथ तपसो निर्जरा फलं दृष्टम् । तस्माक्रियानिवृत्तिः क्रियानिवृत्तेरयोगित्वम् ॥३॥ विनयन फळ गुरुनी सेवा. तेनाथी श्रुतज्ञान, तेनाथी चारित्र, तेनाथी आश्रव, (पाप) नो अटकाव, तेनाथी संवर, संवरनुं फळ, तप. तेनाथी निर्जरा, तेनाथी क्रियानो अंत तेनाथी योगीपणुं छे. | योगनिरोधाद्भव सन्ततिक्षयः सन्ततिक्षयान्मोक्षः। तस्मात कल्याणानां सर्वेषां भाजनं विनयः ॥ ४॥
