________________
आचा०
॥४६९॥
आ प्रमाणे शुभअंतःकरणना व्यापारथी रहित साधुना साधुपणामां सत् असद्भाव बताव्यो; त्यारे शिष्य पूछे छे के:- निश्च यनयनो मुनिभाव केवीरीते छे ? तेनो विशेष खुलासा शास्त्रकार कहे छे:
समयं तत्थुवेहाए अप्पाणं विष्पसाणीए - अणन्न परमं 'नाणी; नो पमाए कायावि । आयगुत्ते सया वीरे, जायामायोइ जावए' ॥ १ ॥ 'विरागं' रुवेहिं गच्छिना महया खुड्डएहि य, आगई गई परिणाय दोहिवि अंतेहिं अदिस्समाणेहिं से न छिनइ न भिज्जइ 'न' डज्झह 'न' मइ कंचण सवलोए (सू० ११६)
समभाव ते, समता तेने विचारीने एटले, समतामां रहेलो साधु जे जे करे छे, ते ते कोइपण प्रकारे दोषित आहार विगेरे लज्जा विगेरेथी छोडे; अने लोकमां देखाडवा उपवास विगेरे करे; ते वधु मुनिपणाना भावनुं कारण छे. अथवा, समय ते जैनागम छे, ते आगममां बनावेली विधिए विचारीने संयम - अनुष्ठान करे; ते वधुं मुनिभावनुं कारण छे, एटले आगममां का मा चालीने अथवा, समताने धारण करीने आत्माने प्रसन्न राखे; अथवा, आगम भणीने विचारीने अथवा, समदृष्टि राखीने जुदा जुदा उपायोवडे इन्द्रियो तथा मनना अप्रमाद विगेरेथी आत्माने प्रसन्न करे; अने आत्माने प्रसन्न राखवो; ते संयममा रहेकाथी थाय छे, अने तेमां हमेशा साधुए अममादीपणं भावयु तेज कहे छे:
मूळ सूत्रमां 'अणण्ण' विगेरे श्लोक छे तेनो अर्थ कहे छे:
सूत्रम्
॥४६९॥
