________________
आचा०
॥३९७॥
उत्तम साधुओने उपर कहेल प्राणीओनी हिंसावालुं काम वासनानुं अथवा वैदकशास्त्रनुं भणवा भणाववानुं होय नहि. एटले जेम वाळजीवो करे तेम साधुओने करधुं कल्पे नर्दि, तेओनुं वचन पण साधुओए सांभळवु नहि. सुधर्मास्वामी जंबूस्वामीने कहे छे, पांचमो उद्देशो समाप्त थयो.
पांचमा साथ छठ्ठा उद्देशानो आ संबंध छे के, क ते हवे सिद्ध करे छे.
आ सूत्रनो पूर्वना सूत्र साथैनो संबंध कहे छे: न होय. अहीं "९६" सूत्रमां पण तेज कहे छे.
दवे छो उदेशो कहे छे.
संयम देहना निर्वाह माटे लोकोमां जवुं, पण तेमनी साथे मेम न बांधवो एवं
एटले, “ ९५ मा " सूत्रनी छेवटे कहूं केः- उत्तम साधुने चिकित्सा विगेरे
से तं संबुज्झमाणे आयाणीयं समुद्वाय तम्हा पावकम्मं नेव कुज्जा न कारवेजा । (सू० ९६ )
जेने चिकित्सा न होय; ते अनगार कदेवाय अने जे जीवोने दुःख आपनार चिकित्सानो उपदेश आपको; अथवा तेनुं कृत्य करवुं ते पाप छे, एम जाणीतो (गीतार्थ) सांधु ज्ञ - परिज्ञावडे तथा प्रत्याख्यान परिज्ञावडे जाणीने तथा पाप छोडीने आदानीय ( ग्रहण करवा योग्य) परमार्थथी भाव आदानीय ज्ञानदर्शन- चारित्र छे, तेने ग्रहण करीने पापकर्म कोइपण वखते न करे तेम न करावे; अने करनारने अनुमोदना पण न आपे.
सूत्रम्
॥३९७॥
