________________
आचा०
॥३५६॥
66
॥
जुदुं जाण्युं छे. एवा सनत्कुमार जेवा तख प्रेमी ओने तेवो भयंकर रोग आववा छतां पण (हायपीट करवाने बदले) में पूर्वे पाप कर्या छे. ते हुं भोग छं. एवो निश्चय करीने कर्म समूहने तजवा तैयार थपलाने (शरीर दुःख छतां पण) मनमां क्लेश थतो नथी. कां छे केउप्तो यः स्वत एव मोहसलिलो जन्मालवालोऽशुभो, । रागद्वेषकषायसन्ततिमहान्निर्विघ्नवीजस्त्वया रोगैरंकुरितो विपत्कुसुमितः कर्म्मद्रुमः साम्प्रतं । सोढा नो यदि सम्यगेष फलितो दुःखैरधोगामिभिः ॥१॥ उत्तम पुरुष पोताना आत्माने समजावे छे. के हे आत्मा जे मोहरूपी पाणीवालो अने अशुभ जन्मरूपी “आलवाल" (झाडने पाणी पावानो क्यारो) वालो तथा रागद्वेष तथा कषायनो समूह तेना वडे निर्विघ्नपणे मोढुं बीज तें रोपधुं छे तथा ते हवे रोगे कअंकुरावा थयुं छे. विपदाओ तेनां फुलो छे. एवं कर्मरूपी मोटुं झाड तें तैयार कर्यु छे जो हवे तेने सारी रीते सहन नहीं करे तो नीच गतिमां लइ जनार दुःखोए करीने ते फळवाळो थशे (जो तुं तेने लीघे हायपीट करीश तो फरीथी दुःखो भोगववां पडशे.)
|
पुनरपि सहनीयो दुःखपाकस्त्वयाऽयं । न खलु भवति नाशः कर्म्मणा संचितानाम् ॥
इति सह गणयित्वा यद्यदायाति सम्यग् । सदसदिति विवेकोऽन्यत्र भूयः कुतस्त्यः ? ॥२॥ जोतुं हायपीट करीश तो तारे फरीथी पण दुःखनो पाक भोगववो पडशे. कारणके हायपीटथी बंधायेलां कर्मोनो नाश भोगव्या विना थशे नही. आ प्रमाणे समजीने जे जे दुःख सुख आवे ते सहन कर तेज विवेक छे. ते सिवाय बीजो विवेक क्यांथी होय (विवेकनुं लक्षण एछे के दुःख सुखमां हायपीट न करवी पण संतोषथी रहें.)
सूत्रम्
॥३५६॥
