________________
| तुह अप्पायत्ताई तह दप्पियपवरसुहडकोडीओ । रहियसणाहा य रहा एए समरम्मि दुज्जोहा ॥१९॥
लच्छी य घरे विउला अणिट्ठिया तुज्झ चेव हत्थगया।
किह होसि तं अणाहो वच्छ ! असरणो व इय रजे? ॥२०॥ तुह चेव य साहीणे नाहो सरणं तुमं चिय जयस्स | भुंजसु विउले भोए निचिंतो सह सभजाहिं ।२१। तो कुमरेणं भणियं अत्थि इमं ताय ! करिघडाईयं । किंतु असारं सब्वं देहुट्ठियसत्तरक्खाए ॥२२॥ रोयजरामच्चूहिं अभिभूयं जेण अन्ज पुरिसतिगं । दि8 मए सयं चिय रायपहे तं च करुणाए ॥२३॥ रक्वेउं मह चिंता जाया एएहिं करिघडाईहिं । किंतु परं ते दूरे तिन्नि जणा जाव अइनिउणं ॥२४॥ चिंतेमि अप्पयं पि हुन तीरए ताण रक्खि कह वि । ता एरिससत्तबले उच्छरिए ताय! निरुवाओ। रेहइ न नीइकुसलो वुद्धिजुओ पुरिसयारकलिओ य । तो चिंतेमि उवायं अणुजाणह मं पसीऊण ।२६।
अह सोयगग्गरगिरो गलन्तनयणो पिया य जणणी य । पभणंति वच्छुवाओ इह जिणदीक्खाइ न हु अन्नो ॥२७॥ सा य तुह दुकर च्चिय सुकुमालतणुस्स भोगललियस्स ।
न हि सहइ मालईए कुसुमं पविकढिणकरमलणं ॥२८॥ तो पभणइ वसुदत्तो एवं चिय तं जहा भणह तुम्भे । किंतु न धीराण जए दुकरमुल्लसियविरियाण ||२९