________________
| सुमिणं व इंदयालं व बुद्धिमोहो व किं इमो मज्झ | अहवा किं एएणं वच्चामो ताव पुरओ त्ति ॥४५॥
जा थेवभूमिभागं वच्चइ ना तंमि चेव रन्नंमि । मणिमयखंभपइडियभवणं एकस्स सेलस्स ॥४६॥ सिहरद्वियं नियच्छइ चिंतइ अन्नं उवट्ठियं किं पि | एयमिह इंदयालं इमं पिता अहव पेच्छामों ॥४७॥ जा आसन्ने वच्चइ ता करुणसरेण रोयमाणीए | इत्थीए सुणइ सदं अणुसारेणं च तस्सेव ॥४८॥ पासायछट्ठभूमिं कमेण पत्तो तमेव रुयसह । निच्चलविइन्नकन्नो फुडक्खरं निसुणए एवं ॥४९॥ कुरुकुलनयलससहर! गुणनिलय ! सणंकुमार ! वरकुमर ! । अह अन्नम्मि विजम्मे तं चिय सरणं हवेजाहि इय भणिऊण सदुक्खं पुणो पुणो तीए रोयमाणीए । सत्तमभूमीइ गओ नियनामासंकिओ कुमरो ॥ तो विगयभओ गंतुं धीरो सो भणइ तत्थ तं बालं । किं भद्दे ! एत्थ तुमं ! स्यसि सदुक्खं च किं एवं
किं वा सणंकुमारो तुह होइ गया सि तस्स जं सरणं ? । दीहं नीससिऊणं अह सा पडिभणइ तं कुमरं र भत्ता सणंकुमारो मह होइ मणोरहेक्कमेत्तेण | सागेयपुराहिवसुरहिरायचंदजसदेवीए ॥५४॥
तणया दिन्नाऽहं तेहिं तस्स सुहयस्स न उण संजाओ । सह तेण विवाहो तेण पेक्खिओ सो न पञ्चक्खं एयम्मि अंतरे अवहरिऊण एक्केण खेयरेणाहं । वेउब्वियपासाए इममि रन्नम्मि परिमुक्का ॥५६॥ खयराहमो य कत्थइ सो इहि अप्पणा गओ एवं । जा कहइ तस्स एसा ता पुत्तो असणिवेगस्स ।५७)
॥४५९।।
