________________
भव
चंदनश्रेष्ठिना दृष्टं परिव्राजकचरित्रम्
परउवयारत्थं चिय जम्मो तुम्हारिसाण तो विप्पो । कहकहमवि पडिवज्जइ चिंतइ सयलं पिघरकजं ॥ भावना
तह तेण वियड्ढेणं तरुणेण घरम्मि चेव पत्तेण । गाढमणुरत्तचित्ता रमिज्जए पमिणी निचं ॥२९॥ प्रकरण : गहिऊण पउरभंडं गओ वणिजेण अन्नया उज्जू । चंदणवणिओ देसंतरम्मि कुसुमउरनयरस्स ॥३०॥
आवासं दाऊणं बाहिम्मि ठिओ निसाइ सोऊण | तश्विरमे जा जग्गइ ता पेच्छइ कस्सइ तरुस्स ॥३१॥ मूलनिलीणं एक कट्ठीभूयं अईव निच्चेढ । के पि महंतं पक्खि तहट्ठिए तम्मि य समग्गा ॥३२॥ सेसा वचंति दिसासु पक्खिणो उयरपूरणनिमित्तं । तो कट्ठभूयपक्खी उठेउं ताण नीडेसु ॥३३॥ अभिरुइयपक्खिरूवं भक्खेउं चिट्ठए तह चेव । इइ पइदिणं कुणंतो दिट्ठो सो चंदणेण तहिं ॥३४॥
अन्नम्मि य दियहे रुक्खगहणमझे सरीरचिंताए । कम्मयरेणं सहिओ उवविठ्ठो चिट्ठए जाच ॥३५॥ १. चंदणसेही ता पेच्छए तहिं दूरओ सपिच्छीए । मग्गं विसोहयंतं अभयं ओसरह भो जीवा ! ॥३६॥
एवं पुणो पुणो विहु जंपंतं तरुवरस्स मूलम्मि । आगच्छंतं सणि सणि खवणयरिसिं एकं ॥३७॥ जाव य सो तरुमूले चिट्टेइ पलंबियाहिं बाहाहिं । ताव रमंती सहियायणस्स मज्झाउनीहरिङ ॥३८॥ आगच्छद निवधूया कहमवि पासम्मि तस्स तो तेणं । वियणं नाऊण तहिं गलयं वलिऊण सव्वं पि॥ आभरणं से गहिउँ खड्डाए निहणियं मया य इमा। खड्डाए पक्खित्ता पुणो पलंबियभुओ तत्थ ॥४०॥