________________
भावना प्रकरण
मानकषाये उज्झितकुमारकथा
कीलंतोय कुमारे सव्वे वि अहिक्खिवेइ दप्पेण । उत्ताणियहियओ नहनिवदिट्टी य परिभमइ ॥७॥
पेच्छइ भुवणं पि तणं वच्चइ न कयाइ पिउसमीवेऽपि ।
पणमइ न देवयाण वि नामं पिहन सहइ गुरूणं ॥८॥ अह अन्नया निवेणं समप्पिओ सो कलाण गहणट्ठा । अज्झावयस्स कहमवि तत्तो तं भणइ सो एवं ॥ रे रंक! ममाहिंतो किं अब्भहियं तुम मुणसि? जेण । ठविऊण ममं नीयासणम्मि वेत्तासणे गरुए॥
उवविससि अप्पणा तो कहेइ अज्झावओ नरिंदस्स।
सव्वं पि तस्स चरियं राया वि हु भणइ तं एवं ॥११॥ मज्झ सुओ त्ति न तुमए संकेयव्वं बला विचड्डे । पाढयचो एसो सिरम्मि दंडेण निहणे ॥१२॥ अज्यावरण एवं कहियं कुमरस्स जह इमं राया । पभणइ तो कुमरोऽवि हु दप्पेणं पभणए एवं ॥१३॥
किं माणुसमिह राया ? कोऽसि तुम रंक! मज्झ सिक्खवणे ? ।
अज्झावएण तत्तो वहिओ सो कंवघाएण ॥१४॥ तो तेण लउडियाएण तहा सिरे ताडिओ उवज्झाओ। जह चिंगियाउ देतो पडिओ धरणीइ मुच्छाए ॥ एसो य वइयरो नरवरेण सव्वोऽवि अवगओ तत्तो । निविस्सओ आणत्तो कुमरो नीहरइ नयराओ॥
-23
॥३५४॥