________________
म्बिका
भव अंतो बहिं च नीरेण तेण रयमवगयं समग्गं पि । धीरस्स तस्स जायं मणं च तो निम्मलं देहं ॥९४|| भावना अह वरिसंतमि सुरे नीरुप्पीलम्मि वढिए दूरं । तत्थाकंठनिमग्गस्स तस्स साहुस्स अहरदलं ।।९५॥ प्रकरणे
नयणसिलीमुहघणपम्हकेसरं पसमसिरिकयावासं । रेहइ कमल पिव देहनालपरिसंठियं वयणं ॥१६॥ नरनाथतत्तो समीहमाणोऽवि बोलिउं जाव तरइ न हु अमरो | तमणंतपभावं साहुपुंगवं ताव परिकुविओ॥ कथानकम्
करिसीह यंगमविच्छ्याइरूवेहिं तह कयत्थेइ । जह तं अचलियझाणं दटुं सयमेव विम्हइओ ॥९८॥ N सीसऽच्छिकन्ननासाइवेयणं तो विउव्वए गाढं । पीडिजंतो साहू वि तीइ परिचिंतए एवं ॥१९॥ नियहत्थसमारोवियकम्ममहातरुफलाई तं जीव ! समयम्मि उवणयाइं भंजसु मा रूससु परस्स ॥१००
को तुज्झ कुणइ दुक्खं ?, को य सुहं ? अप्पण च्चिय कयाई।
समयम्मि इमाई परिणमंति किं खेयहरिसेहिं ? ||१०१।। पुरओ य वेइयब्वं कम्ममवस्सं इमं इयाणि पि । वेयावंतो अमरो बंधु चिय तुज्झ न हु सत्त ॥१०२।। जं अविवेयसहाया चिरकम्मं वेयमाणया जीवा । अप्पं वेयंति नवं बहुं तु बंधंति पइसमयं ॥१०३।। जिणवयणकयविवेया वेयंति बहुं नवं न बंधंति । तम्हा जिणवयणुब्भवविवेयसहियस्स तुह इहि ।।१०४ , वेयणमुईरयंतो मित्तो चिय एस जीय ! तो मित्तिं । भावेजसु सव्वत्थ वि इमम्मि अमरे विसेसेण ॥१०५ १. ॥ २८८ ।।