________________
इच्चाइ निसामे जुत्तं मह साहसं ति कयवुद्धी । भमिरो विप्पो पेच्छइ सदाणभोगं अववसायं ॥२१॥ जोइयमेक्कं आराहए तयं परमविणयकिच्चेहिं । चिरकालेण य तुट्ठो सो जोई भणइ तं विप्पं ॥२२॥ कीस ममं ओलग्गसि ? भो विप्प ! पयंपए तओ एसो | आजम्मदरिद्दोऽहं दुहिओ सेवेमि तुह चरणे ॥ तो जोइएण नीओ सो कत्थई पब्वयम्मि दुग्गम्मि | उवदंसियं च विवरं तहिं करे अप्पिओ कप्पो ॥२४ कहियं य जहुवसग्गा अमुगा अमुगा य एत्थ होहिंति । तेसिं न बीहियवं तुमए तह ठाणपत्तो य ॥२५ समिरुक्खपत्तमइएण खेळएणं रसं च घेत्तूणं । तुंबयमिमं भरेजसु महारसेणावि तेणेह ॥२६॥ लोहाई धाऊओ कणगं होहिंति तो महिडीओ । होहिसि तं छेत्तूणं दारिदतरुं समूलं पि ॥२७॥ l इय सिक्खं घेत्तूणं साहसमवलंबिऊण सो विप्पो । घेत्तूण भणियविहिणा रसं विलाओ विणिक्खंतो॥ तो जोइएण भणिओ रक्खेजसु भो महापयत्तेण । अइदुलहं रसमेयं दारिदृदुहाण 'नित्थरणं ॥२९॥
विप्पणं पडिवन्नं एयं तत्तो पुणोऽवि सिक्खविओ।
पडिवन्नं च पुणो विहु पुणो खणद्धेण सिक्खविओ ॥३०॥ इय जोइयम्मि एयम्मि सिक्खवंते पुणो पुणो चेव | पावोदएण विप्पस्स तह मणे उट्रिओ कोवो ॥३॥ १. निम्महणं-सर्वत्र ॥
॥ २५७॥