________________
य तावसवयं पडिवजित्ता तत्थ य अन्नाणतवं काऊण सो एस तुह सुयत्ताए उववन्नो त्ति | तन्नं देवाणप्पिया! एस अणाइमिच्छद्दिट्टी इसिघायए पवयणपडिणीए तिव्वकम्मं समजिऊण अणंतेसु भवेसु तस्स फलसमुदयं अणुहविऊण इयाणिं इमिणा वाहिवेयणपयारमेत्तेण तस्स चेय कम्मस्स फलसेसं कि पि समणहवइ त्ति, इय थोवदियहेहिं चेव अणुहूयतकम्मसेसे मुञ्चिही इमेहिं रोगेहिं।। | इअ सोऊणं कुमरो, भयसंवेगेहिं आउलिजंतो । तक्खणमेव य रोगेहिं कि पि परिमुक्कदेहो य ॥५०॥ ISI नमिऊण मुणिं जंपइ सामिय ! अन्नाणमूढहियएण । दुखूण मए विहियं जं घोरं एरिसं पावं ॥५१॥
ता तस्स विधायविहाणपच्चलं किं पि कहसु पसिऊणं । देवगुरुधम्मतत्तं अन्नाणंधस्स मह नाह ! ॥५२॥
तो केवलिणा देवो सब्वन्नू सेसवित्थरो कहिओ । सम्मत्तजुओ धम्मो दुविहो जीवाइतत्तं च ॥५३॥ का पडिवन्नं कुमरेणं सम्मत्तं तह अणुव्वयाईओ । धम्मो पञ्चक्खायं तिविहं तिविहेण मिच्छत्तं ॥५४॥ भगभावं राया वि उवगओ पणमिऊण भत्तीए । तं मुणिवरं पविट्ठो नयरं कुमरेण सह हिट्रो ॥५५॥
अन्नत्थ विहरिओ केवली वि भत्तीए रायतणओऽवि | पूयंतो सम्वन्नूं देतो साहण दाणाई॥५६॥ | रहजत्ताइपभावणनिरओ चेईहरेसु सयकालं | निचं पि सुयहराणं मूले धम्मं निसामंतो ॥५७॥ वजंतो जत्तेणं परतित्थिकुतित्थिसेवणाईयं । मुक्को रोगेहिं बहिं अंतोऽवि य असुहकम्मेहिं ॥५८॥
॥ २३९॥