________________
.
रण्णो भएण कोऽवि हु न जंपए किंपि तो अणुक्कमसो । दुस्सिक्खियकिंपिकलो आरूढो जोवणं भीमो । कमलिणिपुत्ता वि अमच्चपुत्तसहिया कलाउ उचिएणं । सयलाओ सिक्खिऊणं संपत्ता जोव्वणं कमसो॥ तो भीमेण समग्गं बहुप्पयारं उवयं नयरं । 'उप्पाडिओ नरिंदो पउरेण वि तस्स रावाहिं ॥३१॥ भीमस्स देइ देसं कुमारभुत्तीइ पेसए तत्थ । सो य तहिं वच्चंतो हक्कारइ सचिवजेसुयं ॥३२॥ पत्तो य अमच्चो वि हु नाऊणं नरवरं तह विमूढं । अन्नमुवायं निचं चिंतंतो चिट्ठए जाव ॥३३॥ आगंतुं तो पुट्ठो सुमइऽभिहाणेण जेट्टपुत्तेण । हक्कारइ मं भीमो को आएसो तहिं मज्झ ? ॥३४॥ तो भणियममचेणं बच्चसु तं वच्छ! तत्थ पच्छन्नं । तस्स सरूवं सयलं जाणावेजसु तहा रज ॥३५॥ गिहिहिइ इमो नूणं तो जइ सकेसि वच्छ ! तं रन्नो । मज्झ वि करेज रक्खं विसजिओ एवमाईयं ॥३६ सिक्खविउं तो बच्चा भीमेण समं पि सो तहि देसे । पत्तो य अमचेण वि कमलिणीदेवीइ जेहसुओ॥ भाण सह विमलेणं नियपुत्तेणं नरिंदपासाओ। मोयाविओ समग्गे देसे द विमलपासे ॥३८॥ बहुमोल्लरयणसारं संबलयं अप्पिऊण भणियं च । जइया सुणह अम्हे संगहिए भीमकुमरेण ॥३९॥ मोयावेजह तइया जइ सकह इय विसज्जिया दोऽवि | अन्नेऽवि केइ कत्थइ कमलिणिपुत्ता नियसुया य । १. जप्पा-वा०॥
.
..
.
.
.
..
...
॥९३॥
.
.
.
..
..
