________________
ववहार ॥ ३० ॥
मूळ पाठ ॥ ३ ॥ बहवे साहम्मिया एगया विहरन्ति, एगे तत्थ अन्नयरं अकिच्चट्ठाएं परिसेवेत्ता आलोएज्जा, ठवणिज्जं ववइत्ता करणिज्जं वेयावडियं ॥ ३ ॥
भावार्थ ॥ ३ ॥ घणा एक समाचारीना घणी साधर्मिक साधु एकठा ( भेळा ) रहेता थका विचरता होय, ते एकठा रहेता थका ते मध्ये एक जणे त्यां अनेशे अकृत्य स्थानक प्रत्ये सेवीने आलोवे त्यारे आचार्य तेने परिहार तपादिक योग्य अनुष्टाने विषे स्थापे, स्थापीने वीजा साधुने ते प्रायश्चित वहणहारनी वैयावच करवा माटे स्थापे || ३ || हवे सघळा पाप सेवे ते आश्री कहे छे.
अर्थ ॥ ४ ॥ च० घणा । सा० एक समाचारीना धणी साधर्मिक । ए० एकठा । वि० विचरता थका । स० ते सघळा जण । वि० वळी । ते० त्यां विचरता थका । अ० अनेरो । अ० अ । कि० कृत्य । द्वा० स्थानक प्रत्ये । प० सेवे सेवीने । आ० ते आलोवे । ते आलोवता थका ते आचार्य । ए० ते मध्येना एकने । त० त्यां । क० कल्प स्थितिए वैयावच करवाने । ठ० स्थापीने । अ० शेष वीजा सबळा । नि० तप पडिवर्जे । अ० हवे । प० पछी तप पुरुं थाय ते वारे । से० ते वैयावच करवा एकजण रह्यो छे ते । वि० वळी । नि० तप पडिवर्जे (ने वाकीना जेणे तप कर्यो तेमनो एक तेनी वैयावच करे ) ॥ ४ ॥ मूलपाठ ॥ ४ ॥ बहवे साहम्मिया एगयओ विहरन्ति, सद्दे वि ते अन्नयरं किच्चद्वाणं पडिसेवेत आलोएज्जा, एगं तत्थ कप्पागं ववइत्ता अवसेसा निविसेज्जा, यह पच्छा से विनिविसेज्जा ॥ ४ ॥
उद्देसओ ।। २॥
1130 18
