________________
पवहार जरा । म० मोटो । ५० फळ । भ० पामे ॥ ५३ ॥ त्ति० एम। बे० हुं कहुं छु ॥
उद्देसमो. ॥१७४॥ * मूळपाठ ॥ ५३॥ सङ्घवेयावच्चं करेमाणे समणे निग्गन्थे महानिकारे महापड़ाव
साणे नव ॥ ५३ ॥ त्ति बेमि.. भावार्थ ॥ ५३ ॥ साधुना संघनी वैयावच करनार श्रमण साधु मोटी निर्जरा मोटो फल पामे ॥५३॥ एम हुं कहुं हुं ॥४ उपर दस प्रकारनी वैयावच कही ते वैयावच कहेवे प्रकारे होय ते कहे छ ।
१पाणीनी वैयावच, २ सेजा संथारानी, ३ आसन देवू, ४ क्षेत्र तथा उपधिर्नु पडिलेहण करवु, ५ पग पुंजवा, ६ * औषध लावी देवं, ७ ग्लानने चालता पगदाबे मसळे, ८ आहार लावी दीए तथा उपाडे, ९ राजा चगेरे तरफथी थएल
कष्टमाथी काढे, १० शरीरादि वोसरावे रक्षा करे, ११ थडिल जातानो पात्रो, डांडो तथा उपगरण वडा कनेथी लइ पोते राखे, १२ रात्रे तथा दिवसे रोगी, ग्लान उपर सावधान रहे, १३ उचार, पासवण, खेल एटले जाजरु, पेशाब तथा बडखानु भाजन वावत सावधान रहे एम तेर बोल दसे प्रकारे कहेवा. ए सर्व मळी १३० बोल वैयावचना कह्या. अर्थ ॥१०॥व० व्यवहार सुत्रनो । द० दसमो । उ० उद्देसो । स० पुरो थयो ॥१०॥
मूळपाठ ॥ १० ॥ ववहारस्स दसमो उद्देसो समत्तो॥१०॥ भावार्थ ॥ १० ॥ व्यवहार सूत्रनो दसमो उदेसो पुरो थयो ।। १० ।। ॥ इति ववहार सूत्र समाप्तं ॥
॥१७॥
ॐॐॐॐॐॐॐॐॐ
