________________
बबहार० ॥ ८७ ॥
पमाएणं, जावजीवं' तस्स तप्पत्तियं नो कप्पइ आयरियत्तं वा ( जाव ) गणावश्यत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारेत्तए वा.
से य एका । आबाहेणं नो पमाएणं, से य संववेस्सामी ति संग्वेजा, एवं से कप्पइ यायरियत्तं वा ( जाव ) गणावलेइयत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारेत्तए वा. सेय संठवेस्सामी ति नो संग्वेजा, एवं से नो कप्पड़ आयरियत्तं वा ( जाव ) गणावलेइयत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारेत्तए वा ॥ १५ ॥
भावार्थ ॥ १५ ॥ दीक्षा करी नवो, वरसे करी बाळक, यौवन अवस्थाए करी साधु आचारंग तथा निसीथना अध्ययन विसरे (भूली जाय ), पछी ते विसरी गएल साधुने स्थिवर पूछेके शा कारणे हे आर्य आचारंगने निसीयना अध्ययन तुं विसरी गयो. झुं रोगादि कारणे के प्रमादे ? ते साधु कहे रोगादिक कारणे नहिं पण प्रमादने कारणे विसरी गयो हतो. तेने जाव जीवलगे आचार्य, उपाध्याय, प्रवर्तक, स्थिवर, गणि, गणावच्छेदकनी पदवीं देवी कल्पे नहि ते तेणे धारवी पण कल्पे नहि. ते विसरी गएल साधु एम कहेके रोगादिक कारणे आचारंग, निसीथ बिसरी गयो हुं पण प्रमादथी युं नथी तो फरी ते पाठ भणी ठाम आणे तो तेने आचार्यनी ज्यां लगे गणावच्छेदकनी पदवीए स्थापवो अथवा धारवो १H (एचमां ) 'ज्जीवाए.
| उद्देसओ
॥५॥५
॥ ८७ ॥