________________
उद्देस
वहार ॥८४॥
अ० आने अमुकडीने । स. पदवी देजो। आचार्य पारखं करीने । सा० ते । य० वळी पदवी । स० देवा योग्य छे तो तेने। | स० पदवी दीए । पारखं करतां । सा० ते । य० वळी । नो० न । स० पदवी देवा योग्य न होय तो तेने नो० न । स० पदवी देवी । तो शुं करवू ते कहे छे । अ० छ । या० इहां गच्छमाहे । थ० वळी । अ० अनेरी साध्वी। का० कोह आचारंगादिकनी जाण । स० वडेरी करवा योग्य होय तो पारखीने । सा० तेने । स० ते पदवीने विषे स्थापवी कल्पे । नः नथी। या० इहां। थ० बळी । अ० अनेरी । का. कोइ । स० भणेली पदवी आपवा योग्य (न होय तो)। सा० तेनेज (जेने वडेरीए स्था- 1AI पवा कहेल तेने )। चे० वळी । स० स्थापवी । ता० ते साध्वीने । व० णं० वळी । स० वडेरी स्थापी तेने । ५० बीजी साध्वी । व० एम कहे । दु० दुष्ट । उ० कही पदवी । ते० ताहरी । अ० हे आर्या । नि० मुकीदे ताहरी पदवी । ता० तेवारे ते का साध्वी । णं० वळी । उपर मुजब बीजाए कहे थके । नि० पोतानी पदवी मुकती थकी वळी । न० नथी। के० कोइ । छे० । छेद । वा० अथवा । प० परिहार तप । वा. वळी । जा जे (पक्ष करी) ते । सा० साधर्मिक साध्वीनी । अ० पदवी मुकावा छोडावाने विषे । नो० न । उ० प्रवर्ते उठेन । वि०मकावे तोते । स० सर्व साध्वीओने । ता० ते प्रत्ये । त० ते । प० पदवीथी न उठे तेटला दीननो । छे० छेद । वा० अथवा । प० परिहार तप । वा० वळी ॥ १३ ॥ मूळपाठ ॥ १३ ॥ पवत्तिणी य गिलायमीणो अन्नयरं वएजा । मंए णं अजो कालगयाए
समाणीए अयं समुक्कसियवा. सा य समुक्कसणारिहा समुक्कसियवा, सा य नो १ म (एच) माणी. २ म (एच) अज्जो मएणं का..
AE%EOबाय
SEARCCristo
४
॥८४
