________________
धवहार० ४२ ॥
दिक देवो लेवो कह्यो छे ते परिहारी कोइक कारणे स्थिवरनी वैयावच करे ते भणी वैयावदनी विधिनो अधिकार कहे छे || अर्थ ॥ २९ ॥ प० परिहार । क० कल्प । ट्टि स्थितवंत । भि० साधु । स० पोताना । प० पात्रा लइने । ब० स्थानकनी बहार पोताना | थे० साधुनी । वे० आहारादिक वैयावचने अर्थे । ग० जाय एटले ते परिहारी साधु स्थिवर साधुनी वैयावच करतां पोताना पात्रमां पोतानो आहार पाणी लावी भोगवे ने स्थिवरना पात्रने विषे स्थिवरने आहार पाणी लावी दीए के के कोने विगादिक सरसनिरस आहार लेवानो होय ते माटे जुदा जुदा पात्रमां आहार पाणी वहोरी लावे हवे । थे० स्थिवर साधु । य० णं० वळी ते साधुने आहार बहोरवा जातो देखीने एम जाणे जे बीजीवार स्थिवर काजे आहार लेवा जता ते आतुर थशे अथवा तेने खेद थशे एम जाणीने । व० एम कहे । प० तमारा पात्रमां मारो आहारपाणी लेता आवजो । अ० हे आर्य । अ० अमे । अ० पण ते आहार । भो० जमशुं । वा० वळी । पा० पाणी पीशुं । बा० बळी । एम स्थिवरे को थके । ए० एम। से० ते परिहारी साधुने । क० कल्पे । प० स्थिवरनो पण आहारादिक लेवो. हवे केम जमे ते विधि कहे छे । त०] त्यां । नो० न । क० कल्पे । अ० अपरिहारी साधुने । प० परिहारी साधुना । प० पात्रने विषे । अ० अश्नादिक । वा० वळी | पा० पाणी । वा० वळी । खा० खादीम । वा० वळी । सा० स्वादीम | वा० बळी ४ चार वाना | भो० जमवा । वा० अथवा पा० पाणी पीवाने न कल्पे तो केम जमवुं कल्पे ते कहे छे । वा० बळी । क० कल्पे । से० ते स्थिवरने | स० आपणो । वा० वळी । प० पात्रमां आहार लइ जमवो । अथवा स० पोतांनो वा० बळी । प० मात्रीयो तेने विषे । ( पोताना । वळी । कमंडल एटले पाणीना भाजनने विषे अथवा पोताना वळी वे हाथना खोवाने विषे लइने जमवो । अथवा | पोताना वळी ) । पा० हाथ उपरे । वा० बळी । उ० लह । उ० लइने । भो० जमवो कल्पे । वा०
।
'उद्देसओ. ॥ २ ॥
॥ ४२ ॥
