________________
स्वभायणं सयलवणियलोयमओ । सेट्ठी सागरदत्तो आसी सवत्थ सुपसिद्धो ॥ १२९ ॥ भज्जा य संपया से पुत्तो मुणिचंदनामगो ताण । धूया बंधुमई दासचेडओ थावरो नाम ॥ १३० ॥ तस्स पुरस्स अदूरे वडवद्दभिहाणगोउले नियगे । सेट्ठी गंनुं चिंतं करेइ नियगोसमूहस्स ॥ १३१ ॥ पडमासं आणेइ य तत्तो घयदुद्धभरियसगडाई । वियरइ य बंधुमित्ताण दीणदुत्थाण न जाण ॥ १३२ ॥ बंधुमईवि जिणाणं धम्मं सोऊण साविगा जाया । पाणिवहपमुहपावद्वाणविरता पसंता य ॥ १३३ ॥ अह अन्नया कयाई हरिधणुचवलत्तणेण जीयस्स । सागरदत्तो सेट्ठी कमेण पंचत्तमणुपत्तो ॥ १३४ ॥ |ठविओ तस्स पयम्मी मुणिचंदो पउरसयणलोएण । पुचट्ठिईए वहइ सधेसुवि सपरकज्जेसु ॥ १३५ ॥ दंसेइ य बहुमाणं
पत्राहेण थावरो तस्स । घरकज्जाणि य चिंतइ सुहिध पुत्तोब बंधु ॥ १३६ ॥ नवरं इत्थिसहावा विवेयवियलत्तणेण य विमीला । तं दहूणं चिंतेइ संपया मयणसरविहुरा ॥ १३७ ॥ केणोवाएण समं इमेण अणिवारियं विसयसोक्खं । भुंजिस्ममहं निष्यच्चवायमेगंतमलीणा ? ॥ १३८ ॥ कह वा मुणिचंदमिमं वावाइत्ता सयस्स भवणस्स । धणकणगसमिद्धस्स विणामिमं ठाasस्मामि ॥ १३९ ॥ एवं विचिंतयंती सविसेसं पहाणभोयणाईहिं । उवचरई थावरं अहह दुडया पाव - महिलाण ॥ १४० ॥ अमुणियतदभिप्पाओ वतिं तं च तह निएऊण । चिंतेइ थावरो इय जणणित्तमह करे इमा ॥ १४१ ॥ अह उज्झिण लज्जं दूरे मुत्तुं च सकुलमज्जायं । तीए तस्सेगंते सवायरमप्पिओ अप्पा ॥ १४२ ॥ भणिओ य भए ! वावाइऊण मुणिचंदमेत्थ गेहम्मि । सामिध भए सद्धिं भोगे भुंजाहि वीसत्थो ॥ १४३ ॥ तेणं भणिओ एसो | मुणिचंदो कह णु मारियवोत्ति । तीए वृत्तं गोउलपडियरणत्थं तुमं तं च ॥ १४४ ॥ पेसिस्सामि अहं किर तो तुममसिणा
