________________
( १२२ )
- अथ श्री संघपट्टकः
यमकरणायात्मा रक्षणीय इत्येतत्परं प्रायश्चित्तविधानेन तजन्य पापनाशनस्य पुणो विसोहीति वचनेन प्रतिपादनात् ॥
अर्थ:-वळी जे तमे एम कधुं जे यतिये जे ते प्रकारे पोताना श्रात्मानी रक्षा करवी इत्यादि, ते पण विचार विनानुं कहेतुं वे पण विचारथी नथी. केम जे ए सूत्र कांइ एम कहेवाने तत्पर नथी जे देह धर्म साधन बे माटे साधुने जावजीव श्रधाकर्म सेवन कर. त्यारे शुं ? तो ते प्रकारनं एटले कोइ मोटुं आलंबन उत्पन्न थये सते क्यारेक धाक आदि सेवन करीने पण फरीथी संयम करवाने
आत्मा राखवो ए प्रकारना छार्थने कड़ेवाने तत्पर बे केम जे प्रायश्चित्तना विधिये करीने ते आधाकर्म थकी थयुं जे पाप तेने नाश करवाने पुणोविसाही इत्यादि वचने करीने शास्त्रमां प्र तिपादन कर्यु बे.
टीकाः - - यावजीवं तदासेवने तु शुद्धे खसराभावेन पुणोविसोही ति वचनस्याऽचरितार्थत्वप्रसंगादिति ॥ एतेन यत्यर्थं घृतादिनिश्राविधानमपि प्रत्युक्तं ॥ तस्याधाकर्मस्थापनाकीतादि दोष कलापक लितत्वेना नेकजंतु विध्वंसहेतुत्वेन च भगवद्भि निवारणात् इतरथा सत्रागारादीनामपि तत्कल्पत्वेन जैनधर्मे विधेयत्वप्रसंगात् ॥
"
अर्थ:-- ने जो जावजीव श्राधाकर्मी जोजननुं सेवन होत तो शुद्ध जोजननो अवसर न श्रावत तेथे करीने “ पुणो विसोही " ए वचननुं व्यर्थपणुं थवानो प्रसंग थात ए हेतु माटे एनुं खंगन कर्यु ते करीने साधुने अर्थे घी आदि वस्तुनी निश्रानुं जे करवुं तेनु