________________
-
अथ श्री संघपट्टका
-
(९१)
-
अर्थ:-ने ज्यारे मुनि चैत्यवास करे त्यारे तो मुनिनों ते संबंधि जे उद्यम तेणे करीने जिनजुवन घणा काल सुधी रहे त्यारे तीर्थनो पण उच्छेद न थाय माटे तीर्थनो उच्छेद न थाय ए हेतु माटे कांश्क अपवाद सेवनानुं शास्त्रमा पण कधू जे जे गुणे करीने अधिक होय अथवा जेना विना जे सिक न थाय इत्यादि. ते माटे सूक्ष्म दृष्टिए विचार करो तो विद्यानना चित्तमांएम श्रावशे जे था कालना मुनिने चैत्यवास करवोज जोशए,
टीका:-तथा वसत्यदामेति ॥ वसतौ परगृहे निवास प्रति अक्षमा मात्सर्य परग्रहवासोये निराकरिष्यत इति यदुतं, तदिदानी व्यज्यते । सर्वव्रतेषु निरपवादं हि ब्रह्मव्रतं यतीनामागमे गीयते, यमुक्तं ॥ न वि किंचि अणुनायं, पमिसिद्धं वा वि जिए वरिदेहि ॥ मुत्तुं मेहुए जावं, न सो विणा रागदोसेहिं ॥ नच तत् स्त्रीशब्दश्रवणादेः सम्यक् निर्वोढुं पार्यते ॥ उत्कलिकादिप्रादुर्नावात् ॥ परगृहे वसतां चावश्यंनाविनः तच्बूवणादयः॥
अर्थः-वली ते लिंगधारी या प्रकारनी प्ररूपणा करे हे जे वसति एटले परघर तेमां जे रहेq ते प्रत्ये मत्सर करवो एटले मुनिने परघरमा न रहेQ ए रीते ते प्रतिपादन करे . पूर्वे एम कडं हतुं जे परघरमा रहेवार्नु आगल खेमन करीशुंते आ खेमन करी प्रगट करे बे. जे सर्व व्रतमा साधुने जेमां अपवाद मार्ग नथी एवं तो एक ब्रह्मव्रत आगममां कडं वे, ते शास्त्रवचन ए रे जे जे जिनवरेंड तीर्थकरे एक मैथुन नाव मूकीने वीजें कांइ पण श्राज्ञा कढे नथी. तथा निषेध पण कर्यु नथी. केम जे ते मैथुन राग विना