________________
प्रवचनसार
[ १९३
तथा परदर्व विौं रागी. भयौ कैसे तब,
शुद्धातम साधै मुधा रस भोगवत है । यात वीतरागी होय त्यागि परिग्रह निरारंभ, होय शुद्धरूप साधो सिखवत है ॥१०॥
दोहा । परिगहनिमित्त ममत्तता, जो न हियेमहँ होय । तब ताको कैसे गहै, देखो मनमें टोय ॥१०५॥ परिगह होते होत धुव, ममता और अरंभ । सो घातत सुविशुद्धमय, जो मुनिपद परवंभ ॥१०६॥ ताते तिलतुष परिमित हु, तनौ परिग्रह मूल । इहि जुन जानों सुमुनिपद, ज्यों अकाशमें फूल ॥१०७॥ ताते शुद्धातम विषै, जो चाहो विश्राम । तो सब परिगहत्यागि मुनि, होहु लहो शिवधाम ॥१०८॥ (२२) गाथा-२२२ अनिषिद्ध भी उपाधि है।
. चौपाई। गहन-तजन-मग सेवनहारे । जे मुनि सुपरविवेक सुधारे ॥ । सो जिस परिगह धारन कीने । होय न भंग जु मुनिपद लीने ॥१०९॥ देशकालको लखिके रूपं । वरतहु जिमि भापी जिनभूपं ॥ अट्ठाईस मूलगुनमाहीं । दोष कदापि लगै जिमि नाहीं ॥११०॥
दोहा । इन शंका कोई करत, मुनिपद तो निरगंथ । तिनहिं परिग्रहगहन तुम, क्यों भाषेत हौ पंथ ॥१११॥