________________
(३७) ऋषिमंमलरत्ति-पूर्वाई. युक्त थयेला आणंद शेठे पक्वान्नथी प्रतिलाच्या.त्रीजा पारणे नंद शेठे सर्वोत्तम . एवा परमानथी प्रन्नुने पारणुं कराव्यु. पनी चोथे पारणे तो प्रनु कुल्लाग नामना सन्निवसे गया. त्यां बहुल नामना ब्राह्मणे प्रजुने खीर वहोरावीने देवताए करेला पंचदिव्यथी तथा सुवर्ण वृष्टि विगेरेधी पोतार्नु घर तथा पुण्यराशीथी पोतानो आत्मा पूर्ण कस्यो. आवां आवां आश्चर्य जोइ चकीत थक गयेलो गोशालो तो पोतानी नपधीने दूर मूकी, मस्तक झुंझावी अने वेश धारण करीने प्रनु पासे आवी कहेवा लाग्यो के, “हुँ पण दिदीत थयो,माटे आपनो शिष्य .” एम कही ते प्रजुनी साथे फरवा लाग्यो.
एक दिवस प्रत्तु गोशाला सहित स्वर्णखल नामना गाम प्रत्ये जता हता; त्यां गामनी बहार केटलाक गोवालीयाने खीर रांधता जोइने गोशालाए श्री वीर प्रन्नुने कडं के, “हे नगवन् ! आपणे अहिं भोजन करीए.” त्यारे सिक्षार्थे कडं. “ए खीरतुं पात्र हवणां फुटी जशे." पठी गोशालो गोवालीयाने कहेवा लाग्यो के, “हे गोवालो ! तमारे आ खीरनां पात्रनुं यत्नथी रक्षण करवं. कारण के, आ प्रभु कहे ले के, ते हवणां फुटी जशे.” पनी गोवालीयानए ते पात्रनुं यत्नश्री रक्षण करयु; तो पण ते फुटी गयु. ते जो गोशालो कदेवा लाग्यो के, “नावी अन्यथा अतुं नथी.” एम कहीने पठी तेणे नियतवादीपणुं अंगीकार करयुं.
पनी जगवान् विहार करतां करतां ब्रह्मगास प्रत्ये गया. त्यां ते गाममां वे पाटीन हती. एक पाटीलो अधिपति नंद नामनो ब्राह्मण हतो अने बीजी पाटीनो अधिपति तनो लाइ उपनंद नामनो हतो. प्रन्नु नंदनी पाटीमां गया. त्यां नंदे तेमने खीरथी पारगुं कराव्युं अने गोशालो उपनंदनी पाटीमां गयो,त्यांनपनंदने घेर तेने कोइ दासीयेअनादरथी टाढुंअन्न वहोराव्यु,तथी अत्यंत क्रोध पामेलो ते गोशालो टाढा अन्नने तेस्त्रीना मस्तक पर फेंकी कहेवा लाग्यो के, “जो म्हारा धर्मगुरुनु तपोतेज होय तो आ त्हारु घर वली जान.!" पठीमनुना अतिशयनो नद्योत करवाने अर्थे सुकतना समीपपणाथी ते वखते देवतानए अर्था गाम सहित तेनुं घर वाल्यु.
वे प्रन्नुए त्रीजुं चोमासु बवे मासनी तपस्याए चंपा नगरीमां करयुं, त्यां पारगुं करीने कोल्लाग शनिवेशे जर त्यां एक शून्य घरमां तेमणे कायो