________________
__ श्री महावीरस्वामीचरित्र. (३७) पगी ते बने बलदो अनशन करी अने शेग्ना मुखथी पंच नवकार सांगली काल धर्म पामीने नागकुमार देवतापणे उत्पन्न थया ते एज कंबल अने संबल देवतान के, जेमरो प्रन्नुने सुदंष्ट्रयकी थयेला नपसर्गो अवधि ज्ञानयी जाणी नक्ति पूर्वक तत्काल त्यां आवीने निवारया.
, हवे प्रभु गंगाने तीरेश्र्यावही प्रतिक्रमी जेटलामां चाख्यातेटलामांपाग्ल त्या कोइएक सामुश्कि शास्त्रनो जाण पुष्प नामनो पुरुष आव्यो. ते त्यां मार्गने विषे चक्र, ध्वजा, अंकुश विगेरे श्रेष्ट लक्षण युक्त प्रनुनां पगलां जो विचारवा लाग्यो के, “आ कोइ चक्रवर्ती जाय .” एम धारी ते प्रत्जुनी पाउल चाल्यो. पठी ते अनुक्रमे प्रन्नुनां पगलां जोतो जोतो स्थूणा नामनी नगरीये पहोच्यो. त्यां तो तेणे नगरनी बहार वस्त्र रहित कायोत्सर्गे नन्नेला प्रत्नुने जोया एटले तो ते विचारवा लाग्यो के, “अहो ! म्हाळं सामुष्कि शास्त्र वृथा अयु." आ प्रमाणे ते पुष्प खेद करतो हतो, एवामां ते वात अवधिज्ञानथी जाणी इंऽ त्यां आव्यो अने प्रन्नुने प्रणाम करी पुष्पने कहवा लाग्यो के, “हे पुष्य ! तुं वृथा खेद न कर. कारणके, ए धर्म चक्रवर्ती जे. एमना शरीरने विषे पण गायना ऽध समान नज्वल वर्णवाला धर्म चक्रवर्तीनां चिन्हो ने." आवां इंश्नां शुई वचन सानली अत्यंत प्रसन्न श्रयेलो पुष्प श्री वीर प्रनुने नक्तिश्री प्रणाम करी पोताने घरे गयो.
__ हवे बीजा चोमासाने विषे प्रन्नु राजगृह नगरमां वणकरनी शालाने विषे रह्या. त्यां को एक पृथ्वी नपर नमतो अने जेणे हाथमां चित्रनो पट्ट धारण कस्यो हतो एवो मंखलीना पुत्र गोशालो प्रथम आव्यो हतो. गोशालानी नत्पत्ति एम के, सरवण नामना सन्निवेशने विषे मंखलि नामे को मंख रहेतो हतो, तेने सुन्नश नामे वहाली स्त्री हती. एक दिवस ते सुनाये कोइएक ब्राह्मणनी घणी गायोवाली गोशालामां पुत्र प्रसव्यो. ते उपरथी माता पिताए पुत्रनुं नाम “गोशाल" पामयु. . पनी विशुः अध्यवसायवाला प्रन्नुने मासखमणे विजय शेठे हर्षथी कूर विगेरेथी पार' कराव्यु एटले तेना घरने विषे पंच दिव्य प्रगट थयां. ते जोश्ने आश्चर्य पामेला गोशाले तीर्थपति एवा श्री वीर प्रन्नुने कां के, “ हुँ आपनो शिष्य बुं.” पनी वीजा पारणाने विषे श्री जिनेश्वर प्रनुने आनंदी रोमांच