________________
(३ए७) ऋषिमंमलवृत्ति-पूर्वाई. फेंक्यां, जेश्री श्रेष्ठ मृगोनां टोलान नासवा लाग्या; शशलान बहु नयथीत्रास पामवा लाग्या, सुवरो (नूंमो) घुघुर् शब्द करवा लाग्या; शबरो नासी जवा लाग्या, हाथीयो कामीमां पेसवा लाग्या अने चित्रको (एक जातना मृगो) पण आम तेम दूर जवा लाग्या. पडी हरिणीने आगल करीने कामीमां नासी जता एवा कोइहरणने जोनूपति तुरत तेनी पाउल चाल्यो.त्यां कामीनी अंदर वेगथी जता एवा तेणे स्वर्गथी पण अधिक शोनावालो एक महेल दोगे. पी आश्चर्य पामेलो ते महाराजा, तुरत अश्व नपरथी नीचे नतरी पगले पगले विविध प्रकारना कौतुकोने प्रफुल्लित दृष्टीथी जोतो तो ते सात मालना महेल नपर चमयो. जेटलामां ते लक्ष्मीना निवास स्थानरूप सातमा माल नपर आवी पदोच्यो तेटलामां तेणे त्यां नत्तमरूपथी शोन्नती, प्रफुल्लित मुखवाली अने जाणे लक्ष्मीनी न्हानी खाज होयनी? एवी एक कन्याने दीठी. कन्याए पण राजाने तुरत पोतानी सखी पासे आदरसत्कार करावी तेने आसन नपर वेसामयो. पठी प्रसन्न श्रयेला अने आश्चर्य पामेला राजाए ते कन्याने पूज्यु के, “ हे कल्याणि! तुं कोण दुं ? अने आ महावनमां सुखकारी महेलने विषे शा कारणथी रहे .” राजाना आवा पृभश्री प्रफुल्लित श्रयेला अंगवाली कन्याये कटाक्थी नूपतिने नत्तर प्रापवानुं पोतानी सखीने सूचव्यु एटले सखीये कडं. “हे राजन् ! आप सांनलो.
वैताढ्य पर्वत नपर रत्नपुर नगरमां सर्व विद्याधरोना मुकुटमणिरूप जन्हु नामे राजा राज्य करे ये. तेने गुणोए करीने श्रेष्ठ अने सर्व कलामां प्र. वीण गंगा नामनी पुत्री के. अनुक्रमे तप्त सुवर्णना सरखा देहवाली ए पुत्रं मनोदर एवी यौवनावस्थामां आवी पहोची. एक दिवस पोताना खोलाम वठेली ते पुत्रीने पिताए पूठ्यु के, “ हे निर्मल मनवाली पुत्री ! तने कप वर रुचे ते ते तुं दवणां मने कहे ?" पुत्रीये कडं." हे तात ! जे पुरुः म्हारां बचनने जग पण नलंघन नहि करे तेज म्हारे वरवा योग्य ठे, बीजे गुगवान होय तो पण नहि." पठी जन्हु राजाए पोतानी पुत्रीने वरवा मार अनेक युवान राजपुत्रोने बोलाव्या; परंतु पुत्रीनी प्रतिका कड़वाथीस्त्रीनी प ग्वनाने लीधे जय पामेला ते राजपुत्रोमांथी को गुण समूहधी प्रसिः एवी त कन्याने पसायो नदि. हे गजन् ! ते दिवसभी प्राग्नीने पोतानी वि