Adinath Charitra

SR No.: 010762
Original Sutra Author: N/A
Publisher: ZZZ Unknown
Total Pages: 489
Language: Hindi
Classification: Book_Devnagari, Story, Mythology, & Literature
File Size: 32 MB

Page 367

देवकीना उ पुत्रोनी कथा. (३६३ ) नाना प्रकारनां कुलोथी नरपूर एवी हारका प्रत्ये चाल्या. हवे ते उ मुनियो | मांहेना बे मुनियो नावथी नंचनीच घरो प्रत्ये फरता फरता नाग्यवशथी त'त्काल देवकीनां घरनां आंगणामां आवी पहोच्या. विवेकना जाग, नासन नपर बेठेला अने पोतानी सखीयोथी परवरेला देवकी ते बे मुनियोने जो तुरतनक्तिथी तेमनी पासे गयाअने प्रदक्षिणापूर्वक वंदना करी तेमणे हर्षी तेमने स्निग्ध मोदको वहोराव्या. पठी ते मुनियो गया अने तेमना समान आकृतिवाला बीजा बे मुनियो तेज वखते देवकीनां आंगणामां आव्या. तेमने पण कृष्णमाताए नावथी मनोहर मोदकनां नोजनवमे प्रतिलान्या. तेन गया अने पली त्रीजा बे मुनियो पण फरता फरता त्यां आवी चम्या. तेमने पण नावथी तेवाज नोजनवमे प्रतिलालीने शंकायुक्त श्रयेला देवकीये पूज्यु. “हे नगवंतो! आ अमरावती समान धारका नगरीमा श्रेष्ठ मुनियो, शुं तेना तेज घरो प्रत्ये वारंवार फरता हशे ? अर्थात् तमे एकना एक वारंवार म्हारे घेर केम आवो गे?" मुनियो देवकीना जावने जाणीने कहेवा लाग्या.
“हे कृष्णमाता ? श्रेष्ठ साधुन निर्दोष आहारने माटे मधुकर (भ्रमर) वृत्तिये करीने नाना प्रकारनां घरो प्रत्ये फरे . महा मुनियो क्यारे पण एक गृहस्थनां घरप्रत्ये वारंवार जता नथी. हे शुन्ने! तमने अमारा विषे जे प्रांति श्र, तेनुं कारण सांजलो. नदिलपुरमा महा धनवंत एवा पुंनाग अने सुलसाना अमे उ पुत्रो गए. यौवनावस्थाने पामेला, विवाह करेला अने नत्तम नोगलक्ष्मीना बहु विलासने नोगवता अमे गए नाश्यो श्री नेमिनाथ जिनेश्वरना नपदेशथी प्रतिबोध पामीने दीक्षा लश् तेमनीज साथे विहार करीए गए. आजे उन्ना पारणे आहारका नगरीमां आव्या बीए. अमे गए साधुन बबे बबेना जयाथी तमारा घरने विषे आव्या हश्शं; परंतु एकना एकज बे साधुन त्रण वखत आवीए एम बने नहि.” आप्रमाणे ते बन्ने साधुन देवकीनी ब्रांति निवृत्त करी चाल्या गया. पनी देवकी पोताना मनमा विचार करवा लागी के, “ ते सुलसा लोकने विषे शाश्री पुत्रवाली कहेवाणी ? निश्चे हुंज पुत्रवाली , एवो जे हु बहु गर्व धारती हती तेतो वृथा देखाय . सुलसाना उए पुत्रो रूपादिगुणे करीने जेवा देखाय ने तेवा लोकने विषे वीजी को स्त्रीना देखाता नश्री, माटे चाल प्रन्नु पासे जश्ने हुं म्हारो पोतानो संदेह टावं."