________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र. (५५) सेनानो वध करता एवा रावणने जोश राम तेना सन्मुख चाल्या. ते वखते तेमने पाग वाली विनीषण रावणना सामो थयो, सन्मुख आवता विन्नीषणने जो रावणे क्रोध करी तेने कयुं. "अरे मूढ ! तुं शत्रुनो आश्रय करी पोतार्नु मुख शा माटे देखामवा आवे ने ? हे विन्नीषण ! पोताना जीवितर्नु रक्षण करनारा जे राम लक्ष्मण यमराजना मुखसमान म्हारा मुखनी आगल तने हणीने पोताना सेन्यने विषे रहेला, तेनोतुं शा माटे आश्रय करे ले ? हे अधमबंधु ! हजु पण ज्यां सुधी म्हाळं मन त्हारे विषे स्नेहवालुं , त्यां सुधी तुंआ वध करवा योग्य रामने त्यजी दर शीघ्र रणनूमिमांथी नासी जा.” परी विन्नीषणे निर्नयथी कां. “हे दशमुख ! राम लक्ष्मण बन्ने नाइयो पोतेज त्हारी साधे संग्राम करवा तैयार श्रया हता; परंतु त्हारा हितने माटे तेमने पाग वाली हुं आव्यो बु. जो के में राज्यपदवीनी श्याथी तेमज मृत्युनानयश्री तेमनो आश्रय कस्यो नथी; परंतु आ नवनोअने परनवनो नाश करनारा त्हारा अन्यायने जो तेमनो आश्रय करेलो ने. हजु पण जो तुं सती सीताने त्यजी दे तो हुं त्हारो आश्रय करूं. नहि तो आ राम लक्ष्मण तने पुत्र अने बांधवो सहित नाश करशे.” वित्नीषणनां आवां वचन सानली नृकुटीचभावीने जयंकर बनेला रावणे तेने कडं." अरे वराक ! तुं शुं मने ए राम लक्ष्मणथी निय बतावे ? रणसंग्राममां म्हारी आगल तेन बीचारा कोण ! अने तुं पण कोण!!! जो हुँ ते बन्ने नाश्योने युःक्ष्मां न मारूं तो हुं त्हारो नाइ नहि.अरे विन्नीषण ! तु पण हवणां म्हारी पासेश्री चाल्यो जा. नहि तो तने पण यमनो
अतिश्री करीश." आवं रावणर्नु कहेवू सांजली कोपथी विकराल मुखवाला "विन्नीषणे तत्काल तेनी साथे युइ चलाव्यु. जेमणे धनुष्यनी दोरीना घातथी
तोने गजावी मूक्या हता एवा ते महा पराक्रमवाला बन्ने नाइयो क्रोधवके स्पर विषम आयुझ्थी हाथीयोनी पेठे युद्ध करवा लाग्या. कुंचकर्ण रावणनी झाथी रामने मारवा माटे दोमयो अने बीजा राक्षसोरामना सैन्यने मारवा मूया; परंतु रामे कुंनकर्णने, लदमणे मेघनादने, हनूमाने कुंन समान पक्षाला कुंन्न दानवने अने सुग्रीवे विरोधी एवा सारणने स्तंन्नावी राख्या. परनामंगल विगेरे बीजा विद्याधराधिपतिथोए रावणना मुखादिक राक्ष'नीमटोने मेघवृष्टि समान शस्त्र घातश्री स्खलना पसामया.