________________
[ ५५ ]
नर नाराइण निमो, ध्यांन धरियो धरणीवरि । पेखि रूप परम रो, प्रघळ कापियो पुलिंदर । करतार भीर भगतां करे साधां रे साचो थश्रो । ग्राह ना मारि समपी सरग हाथी रौ साथी हुआ ||४|| हुप्र रांम दुजरांम ब्रह्म र मन मां वेघौ । फरसी साही फरसि, खरी खत्रियां सिर खेघो । श्री अलाह प्रणवाह निमो जम रेणां जायो । -देजां सरिसि वर दियरण, प्रसख जिगि करवा श्रयी । पिता री वेल करिवा प्रभु गह पौरिस मां गाजियो । वाह हो वाह फरसा ब्रह्म, सहसवाह नां साझियो ||८५|| साभि देत सांमळा, भीर समंपी भगतां नां । रामचंदर राघवा, दियो दरसण दसरथ नां । रुघनंदरण रुघनाथ, निमो रुघपति नरेसर | रुघराजा रुघराउ भूतभव भेख विसभर । किसन रो सुरे दरसण कियौ कर जोड़े कीरति कहै । करतार काजि दसरथ कन्ही, विसवामिति आया वहै ॥ ८६ ॥ विसवामित्रि कारणे, प्रभु चडियो जिगि पालण । जां मारं तां मुगति, आज ताडका उधारण । श्री अहिला उधरी, किसिनि पनि पावन कीधी । कीर गियो कविलास दान लेवे कठ दीघी । जगदीस जनक र ज्याग मा आयो वहे उतामळी | भाजियों धनख रुघनाथ भडि, सीत परणियो सामळी ॥८७॥ सीत पररिगयो सांम, गरब दुजरांमि गमायी । हुन अयोध्या हरख विळे कोसल्या वधायो । अमर करें आलोभ मोहरि मंथरा नां मेली । के गहि मंथरा कहै, हिमैं हरि ना वन हेली । के गई अरजां करण, वडी राउ दसरथ नां ।
वनां हि वनवास दे, भोमि समापि भरथ नां ॥८॥