________________
नाराइण साच नारायण सील, नारायण देव नाराइण डील नाराइण जिग नारायण जाग, नाराइण आतिम रूप अताग। नाराइण धूप नारायण ध्यान, नाराइण गाळि नाराइण ग्यांन । नाराइण वाघ नाराइण वाह, नारायण वांमरण नै वाराह । परा करि आडा खोलि कपाट, नाराइण तू सै देव निराट । हरे हरि राम उपावरण हार, तू सै दसरथ तणा करतार ।' प्रमेसर टाळि परा जम-पास दमोदर पीर तुहारौ दास रीझ किहडी विधि जादव राउ दमोदर मूझ वताड़ो दाउ । प्रमेसर मुझ समापो प्रेम, गावां गुण तूझ गमाडां गेम । भगति समापि हिम बड भूप, सांई हूँ देखां तुझ सरूप
॥ कवित्त ।। सांई तुझ सुविहाण, बड़ी दीवाण विगतौ । तू सबलौ सुरताण, काम सहि तूहीज करतौ ।। के नह करतो किसन, किसन दीपा निन कहियो । कहियो कासू कहो, राम एक तू हीज रहिौ । भगवत भिरणे भगवत भिरणी, त्रीकम-त्रीकम प्रारण तवि। नाराइण किहिक तूं सां नरिंद, कर पुकारा पीर कवि ।
इति श्रीनाराइणनेह सपूर्ण लिखत ॥ संवत् १७६२ रा कार्तिक वदी १ दिने रविवारे विद्वान देवचन्द लिखतं श्री कोढणा मध्ये घर्षिता॥ श्री॥
( राजस्थान रिसर्च सोसाइटी, गुटका न० २०)