________________
[ १२० ]
भला कळिपतर चुतरभुज, विच बरण रखरण लज्या विज.. अगै ते इंदर अब उतारि, एकरा गोकळ गाम उवारि। वळे छळ गोकळ वीजीय वार, हथौहथ पावक पीवरण हार। वळे नद नदनतं नंद वालि, देवा तनयां विह देव दिखाळि । वळे लछ वेळा लोला ब्रम, वळे १३ देवा तन दाखिस व्रम। बाणासर हंदो छेदै बाह, बईकम देव स दीठे ताह । दीठौ पच पडव देवातन, जु ते लाखा ग्रहि कीध जतन । देवातन देव सदामाव दाखि, सुरति संमति भरै ते साख । तुहारी देव स देवातन, जसौदा दीठो जग जीवन। देवकीनद तणे दरिवारि, मुरपुर दीठा मुख मझारि । किठीग्यो मोरी वार किसन, तुहारोइ देव स देवातन । वळे ले दळ देव तुहारीय वार, किसू सुखि सूतौइ नीद करार। निरंतर अतरजांमी नाथ, सरोतर वात नही समराथ । विसमीय वार अछे वळिवीर, चंडाळ विलगै चोटीय चोर । सुतो की जागि हमै घणसाम, करमि यकारां प्राविस काम । रटतांइ पचाळीय विजराज, इसो सुरिणयौ भरि नीद अवाज । समै तिण जगे कन छछोह, सतावीय उठे लज्ज समोह । सेझ'सरण हुँनाय सामि सनाथ, हुया हरि ठाइ नीछटि हाथ । कियौ हाकार विवार किसन, महा हुइ याकुळ व्याकुळ मंन । रामा कहितास खमा विजराज, भए अति आतुर चातुर भाज। पचाळोय भीड पडी पछारिण, पलंग तजे तद सारगप्रांरण । घरे मिन सौच तजे मन घाम, तजे कमळा कमळापति ताम । इसा हरि प्रातुरि प्रातुरि ऊति, पुळे पंखराउ विलगा पूठि । लिखमीय भुलि गई घस लोई, किठी गौ नाथ निरंतर कोई। निकदर वीरोय नाथ निरत, कलपति सांमा सौच करंति । चडे नन चद दुडदोइ चख, इसा हरि धाया आप अलख । की जां मगन पग न कोई, विमासणि गोपि करै विसलोई । १३-वगे।
