________________
[ ११७ ।
बाजारीय लोक हजार विच्यारि, हुवा हेक कोगति देखरणहार। वर्दै नर एम सिको विसलोय, हरीहर असीय केण न होय । पंचाळीय लार लगै अणपार, करै नर नारीय हाहाकार। अखत्र अध्रम वडी उतपात, वडीयरिणचंत अछाजति वात। चद्रारिणरण पाकडीयां परि चोर, जुलमीय लेह चल्यो करि जोर। पंचाळी माथै हाथ पसारि, दुसासन ल्यायो राज दुयारि । पथारीय पायो वाह पळोइ हैरान पथारी सोरीय होइ। मोटा मडठीक पथारीय माहि, चवं मुख त्राहि इसीपरि चाहि । जुजटिळ भीम अने अरिजन, निहाळ नीचा ढाकि नयन । पितामहि भीपम ध्रोण पळोइ, खंढा खोणि खत्रीवट खोइ । करे मुख झखो ताम करन,........
.......................! करे हाकार भला करतार, ... ... ... ... .. ..." "| सती दुसासन सगठ साहि, मरोड मूछ पथारीय मांहि । सजोधन राउ कहै दिन साइ, पधारोय पचाळी पन पाइ। घरण सुरही ताय सोचि घड़ीय, चद्रागिण खोळे गाइ चडीय । तुहार खोले मेलै ताळ, चड़ेसी भीम गदा चडाळ । दुजोवरण देवर खवरदार, गर्म तिम वोल न वोल गिमार । भणं जग तात वडेरो भ्रात, मंगजे भौजाई जिम मात । मोर नह पंच भ्रतारीय माइ, सती गधारीय जगि सराइ । पंचाळीय आज इसपर जाइ, पुजा वह प्रांमिस जीभ पसाइ। विमासण छोडि दुसासण वीर, चंद्रागिण काढ़ि कहा तम चीर। वडा रजपूत किसी हव वारिण, पंचाळीय पौढि इस अविसारण। वसत विसुति वेगा कर वाहि, मोरै फुरमारिण पथारीय माहि। हुयौ दुरजोधन एम हुकम, हजूरिज हुँता एह स हम । वर्दै दूसासण वारोवार, पचाळीय पलव छांडि पियार । सिर घट घूघट घट सरम, हम पट प्रोढत जोत महंम । अरिजन भीम तणे प्रासारि, न छूटिस नारिस अंखि निवारि। जुजठिळ सार लिगरि म जोइ, हिम करतार न आडो होइ।