________________
[ ११६ ]
जुजठळि राउ राज थळ जोइ, धणी धरण खोइ खड़ा मुख धोइ। हरू नर तन जनपद हारि, बैठा क्या काह हिम दरबारित वजो निज पास भुजो वनवास, अकचन डूगर जास अवास । वही पथि लागे. वारो बार, बइठा कासु वधे बारहास रिम हाथो ताळी होइ, पंचाळी माथे मीट पळोइ। कहै दुरजोधन एम कथन, दुरग दुबाहा दूसासन,। जुजठळि राउ त घरि जाउ, अठे पचाळो पाकडि पाउ। हसी पंचालीय पूजवि हास, कुभाखति पूछाँ वरण विकास । दुसासन ऊठ ताम दुरति, करे तसलीम करेवा क्रित । मलप राज महला माहि, चले मुख चख पंचाळी चाहि । दुसासरण मुख पंचाळी देखि, विळकुळि उठी ताम विसेख । निरमळ लेकरि गंगा नीर, वध मुख वारिण वदती वीर। दुसासरण गाळि हियै चढ़ि दिद्ध, करगहि केस अक्रषण किद्ध । पचाळीय पेटि विरट पडेह, चद्राइण पाणि विवाण चड़ेह-! भई भभीत भयो चित भ्रम, किसी दिसीया कुण पाप करम । मोरी उपराध किसो इळ माहि, दइव तणं इम पायो दाइ। पंचाळी पाकड़ि१० वांह पगार, वळं उरिणहीज पगे उरिण वार । पंचाळीय केह कर विलपात, लगावत जात दुसासन लात । सत्तीतन-नाभ वैसे सास, विसासौ पडव पच विरणास । पंचाळी वात विचारि परोगि, अरजन भीम नही आरोगि । अरिजन साजो नाही आज, इसीपरि मो सिर होत अवाज । वदै पचाळीय दोन वचन, दुरातम देवर दुसासन । विना उपराध विरोव मि वोर, किसु करया तें वैण कंठीर । दुसासन वेण विषे वल देय, लिये जिमदूत चल्यो-जम लेय। दुळे दोड रांगीव "पाय धार, वेवटै डोरोय मझ बाजारि। सदा सुभवतीय सीत-सुरख, महा पनवंतीय पालर मुख । मुखे गळवती आदि महेस, पुळी परिहथि बजार प्रवेस । १०-पापाकड़ि।
