________________
वीरवाण
११७ .
गोग लछु सिर उतरै मुझ बकरा मारी। धीर सुणै अरि धुधड़े लंग सषड़ लारी ॥ जलम्या पेट जवादरै अस दोय आपांणी । चढ़ीया उदल धीर दे धरती धुजांणी ॥ हीराळो न पड़ाहीयो जंगम जग जाणी। ऊजो आयो धीर दे कर तेग उबांणी ॥
आय लछुसर उतरा गहमें भरीयोड़ा। उरस तणै मग उतरै दल वादल दोड़ा ।। दूर अचाणक देषीया चंचळ चर तोड़ा। अस पकड़े कर आपरा रिण बजे रोड़ा ॥ भुषा तिरसा आपरा वांधीजे सोड़ा। ढलीया हात न आवसी गोगादे घोड़ा ॥
११९
अस सह हातां उतरे थहीया दळ पाळा । काळ ज्यूं ही करवा कलह उठे अळसाळा ।। भूषा सिंह जिम भूटकै रोसै लरढाळा । कंपै छाती कायरां धुब झाळो झाळा ।। सुरा सिंघण थेह ज्यूं धुबिया पंषाळा ॥ सांवत तेग संभायके सज सायर साया । लड़तां कांनो धीर ले तद होय तिसाया । कुड़ा रांण कसुंस कर जादम जल पाया। अभंग लुणाणी उठिया बल दाष सवाया ॥
१२१
दूहा . पाणी पीधां जोइयां, पोह धर. मुछां पांण । दिस गोगारे मलफीया, डाकी भरता डांण ।।
१७१