Veervaan

SR No.: 010752
Original Sutra Author: N/A
Author: Rani Lakshmikumari Chundavat
Publisher: Rajasthan Prachyavidya Pratishthan Jodhpur
Publication Year: 1960
Total Pages: 205
Language: Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 7 MB

Page 124

वीरवारण पाडिनै । वीरमदे तो उदारी घोपरीमै छै । पगारी षाल माहे न छै। सो थे उदारी षोपरी पाडौ । ज्यु वीरमदे नीकलै । तरै तुरकां कह्यो वा कुण छै । तरै किण हेक कह्यौ. या डोकरी उदा मूजावतरी मां छै । तरै तुरका डोकरीरो वचन सुणनै उदानै परो छोड़ीयौ । तिको उदो जांगलुरा कोटमै आयो । वीरमदे तो सुहाणा नै गयो । श्रागै जोयांरो मामलो करारो-दोठौ । तरै पातिसाही फोज अठासु पाछी वली।
वीरमदेजी जोईयांरै देस देपाल कनै गया । आगै जोईयौ देपाल बीजाई-जोया सिरदार दांण उगरै थो तठे दांणी चोतरै पाया था । तिण दिन वोरमदे सोहांणारै तलाव
आणि उतरीया था । सषरी छांह देखनै देपाल जोईयो दांणी चोतरै बैठो · 'यो । वीरमदेजीरो साथ देपालरी निजर अायौ । तरै प्रापरा भाई बंधांन देपाल कह्यो-। जिसड़ो राठोडरो साथ हुवै जिसडा दीसै छै । तरैः देपाल आपरा बेटा जैतसीनै कह्यौ तु षबरि ले आव । श्रो साथ कठारो छै? तरै जैतसी आपरै घोड़ चढिनै षवरि करणनै अायौ ।
।
___ श्रागै वीरमदेजी बैठा था । उठे जैतसी आय जुहार कीयौ । वीरमदेजी पूछीयो. आपो कुण ठाकुर छो । तर जैतसी कह्यौ । हु देपाल जोईयारो बेटो छु । तरै वीरमदेजी जैतसीनै . आयो बुलायो । मिलीया । मिझमांनी कीनी। आपरा माथारी पाघ जैतसीरै माथै मेली । जैतसीरी पाव वीरमदेजी मेलीनै कह्यो। जैताजी देपालजीनै वीरमदे सलषावतरो जुहार कहज्यौ । वीरमदेजी पाघ जैतारै माथै मेली । .
.. तरै सांवणी कनै उभो थो नै ढाढी. बहादर हजूरि उभो थो। तरै सांवणी माथ धुणीयो नैं कह्यो । जे वीरमदेरो माथी इण धरतीरे जासी । इतरे जैतसी सीष करि
देपालजी नै पत्ररि दीनी । जूहार कह्यो छ । वीरमदे सलपावत छ । महेवासुझाया छै। ......... तरै देपाल जी उण सायत: ग्रामरो साथ लेने वीरमद्रेजी...कुनै अाया.. बांह पसाव करिनै मिलीया । वीरमदेजीरो घणो आदर भाव कीयौ नै सुहांणागढ़ · माहे.- वीरमदेजान ले
आया साथ सांमांन सूधा । वीरमदेजी रै प्रधान दोलो गहलोत छै । सघरी जायगा डेरो दिरायौ । घास पाणी घोड़ानै दांणारो जावतो करायो । भली भांति महमांनी करि नै वल कराई । घणा जतन कीया ।
इतरामै वीरमदेजी दोला गहलोतनै देपालजी कनै मेलिनै बात कर.ई ! मांहरो च्यार महीना पड़पाव करो तो म्हें अट रहा । तरै देपालजी मनमै विचार करिनै दोला गहलोतनै कन्यो । म्हे महेवै पाया जदि वीरमदेजी मांसु बढो उपगार कीयो छै। अठै घोड़ा रजपत