________________
( २११ )
पुंडरीकपुर राजीयो रे, वज्रजंघ जसु नाम । गज झालण तिहां आवियो रे, तसु नर आया तिण ठाम ॥१६ापि०॥ तिण दीठी रोती तिहा रे, सीता दुखिणी नारि । पणि रूपइ अति ख्यडी रे, मरंती लावण्य धार ॥२०॥पिना देखी सीता ते चिंतवइ, किं इंद्राणी एह।। किंवा पाताल सुन्दरी रे, किंवा अपछर तेह ।।२२।। पि०॥ किंवा कंद्रप नी प्रिया रे, अचरजि थयो अपार । जई राजा नई वीनव्यो रे, सीता सकल प्रकार ।।२२।।पि०॥ सुणि राजा चाल्यो तिहा रे, सबद सुण्यो आसन्न । कहइ राजा काईक छइ रे, एतो नारि रतन्न ।।२३।।पि०॥ राजा नी अंतेउरी रे, गर्भवती छड काइ। स्वर लक्षण करि अटकली रे, किणि कारण इहां आइ ॥२४॥पि०॥ इम कहिनई नृप मूकिया रे, निज नर सीता अंति । ते देखी नर आवता रे, सीता थई भयभ्रंति ॥२५॥पि०॥ थरहर लागी कांपिवा रे, आभ्रण दूरि उतारि। मत छिवजो मुझ नारि नई रे, इम कहइ सीता नारि ॥२६॥पि०॥ ते कहइ आभ्रण को न ल्यइ रे, नहिं को केहनइ काम | अम्हनई वज्रजंघ मुंकिया रे, कुण ए किम इण ठाम ॥२७॥पि०|| कुण तु केहनी कामिनी रे, किम एकली रही ऐथि । इम पूछतां आवियो रे, वनजंघ पणि तेथि ॥२८॥पि०॥ देखी विसमय पामीयो रे, ऐ ऐ रूप अपार । हा हा किम ए कामिनी रे, दुखिणी एण प्रकार॥२६पि०॥
